Search Results for: Παπαποστόλου

Μιλτιάδης (Μίλτος) Παπαποστόλου
1979-80 ( 21η-34ηαγωνιστική ) , 1980-1981

Ο Μιλτιάδης (Μίλτος) Παπαποστόλου γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1935. Σαν παίκτης αγωνίστηκε στη θέση του αμυντικού και του αμυντικού χαφ με τη φανέλα του Αιγάλεω και της ΑΕΚ ,ενώ φόρεσε και τη φανέλα της Εθνικής Ενόπλων. Με τη φανέλα της Ένωσης μάλιστα κατέκτησε και το πρωτάθλημα του 1963.
Ως προπονητής εργάστηκε αρχικά στον πάγκο του Αιγάλεω, μέχρι που το Φλεβάρη του 1980 αντικαθιστά ως υπηρεσιακός τεχνικός (μαζί με τον Φάντροκ) τον Αυστριακό Χέρμαν Στέσλ στον πάγκο της ΑΕΚ. Αναλαμβάνουν από τη 14η αγωνιστική του πρωταθλήματος και ενώ ομάδα βρίσκεται σε «δύσκολη» περίοδο. Η διοίκηση Μπάρλου ταλανίζεται από οικονομικά προβλήματα, αποχωρεί ο Δομάζος και γενικότερα παρατηρείται μια παρηκμάζουσα πορεία.
Η ΑΕΚ τελικά τερματίζει στην 4η θέση μένοντας εκτός κυπέλλων Ευρώπης, με το δίδυμο Φάντροκ-Παπαποστόλου να καταγράφει 7 νίκες – 6 ισοπαλίες και 1 ήττα για τους αγώνες πρωταθλήματος.
Την καινούργια σεζόν ,1980-81 ,ο Λουκάς Μπάρλος, και ενώ διανύει την τελευταία του χρονιά στον προεδρικό θώκο του Δικεφάλου, ανανεώνει την εμπιστοσύνη του στον Παπαποστόλου για τον πάγκο της ομάδας, επιλογή που σίγουρα άπτετο και των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε ο σύλλογος αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος.
Η ΑΕΚ αν και ξεκινάει καλά το πρωτάθλημα, στη συνέχεια μένει πίσω πληρώνοντας κυρίως την κακή της αμυντική επίδοση, κατακτώντας εν τέλει τη 2η θεση. Ο Παπαποστόλου σε συνολικά 34 αγώνες με την ΑΕΚ για τη σεζόν 1980-81, έχει ρεκόρ 17 νίκες- 10 ισοπαλίες και 7 ήττες, ενώ στο θεσμό του κυπέλλου Ελλάδας φτάνει μέχρι και τους ημιτελικούς όπου και αποκλείεται από τον ΠΑΟΚ.
Μετά την αποχώρησή του από την ΑΕΚ αναλαμβάνει διάφορες ομάδες μεταξύ των οποίων και τον Ολυμπιακό για 3 μήνες(1989). Αξιοσημείωτη η παρουσία του στον πάγκο της εθνικής Ελλάδας (1984-1988) με 46 αγώνες στο ενεργητικό του, γεγονός που τον καθιστά από τους ρέκορντμεν του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, ενώ διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων προπονητών ποδοσφαίρου, με σημαντικές μεταρρυθμίσεις για τον κλάδο.

Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 82 ετών στις 2 Φεβρουαρίου 2017.

Ο Μίλτος Παπαποστόλου έφυγε από την ζωή στις 2 Φεβρουαρίου 2017 σε ηλικία 82 ετών.

Κώστας Νεστορίδης – (1982/1983, 1983/1984)

Ένας πραγματικός “θρύλος” της ΑΕΚ και του Ελληνικού ποδοσφαίρου και -ίσως- ο μεγαλύτερος γκολτζής που πάτησε ποτέ στα Ελληνικά γήπεδα. Γεννήθηκε στην Δράμα στις 15 Μαρτίου 1930 και έζησε δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια σαν παιδί πολυμελούς προσφυγικής οικογένειας χωρίς την στοιχειώδη οικονομική ευχέρεια.
Η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο αποτέλεσε για τον Κώστα Νεστορίδη μια διέξοδο από τον σκληρό τρόπο ζωής που ήταν υποχρεωμένος να ακολουθήσει, εργαζόμενος από μικρή ηλικία για να συνεισφέρει στο οικογενειακό εισόδημα. Το σπάνιο ταλέντο με το οποίο ήταν προικισμένος, μοιραία τον οδήγησε να αφιερωθεί αποκλειστικά στο ποδόσφαιρό αρχικά σαν παίκτης και στη συνέχεια σαν προπονητής.
Η ποδοσφαιρική του καριέρα ξεκίνησε από τις μικρές ομάδες της Καλλιθέας και τον Πανιώνιο για να συνεχιστεί μετά από περιπετειώδη μεταγραφή στην ΑΕΚ το 1957. Αποτέλεσε τον στυλοβάτη της Ένωσης για περίπου μια δεκαετία πετυχαίνοντας αξιοζήλευτες επιδόσεις και σημειώνοντας 225 γκολ σε 262 συμμετοχές σε επίσημους αγώνες με την κιτρινόμαυρη φανέλλα και κατακτώντας με αυτήν το Κύπελλο Ελλάδας της περιόδου 1963-64.
Επόμενος σταθμός του, μετά την αποχώρηση από την ΑΕΚ, η Αυστραλία και η ομογενειακή ομάδα Ελλάς Μελβούρνης όπου εργάζεται σαν παίκτης – προπονητής παίρνοντας το βάπτισμα του πυρός σαν τεχνικός. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1967 και έπειτα από μια σαιζόν σαν παίκτης του Βύζαντα Μεγάρων αποχωρεί οριστικά από την ενεργό δράση και ξεκινά επίσημα την ενασχόληση του με την προπονητική περνώντας από τον πάγκο του Πανηλειακού, της Καλλιθέας και άλλων μικρότερων ομάδων.
Το ξεκίνημα της περιόδου 1981-82 βρίσκει την ΑΕΚ εν μέσω θυελλωδών αλλαγών καθώς αποχωρεί από την ομάδα ο Μεγάλος Λουκάς Μπάρλος με την ιδιοκτησία να περνάει στα χέρια του Ανδρέα Ζαφειρόπουλου. Παράλληλα απομακρύνεται από την τεχνική ηγεσία ο Μίλτος Παπαποστόλου και αυτή ανατίθεται στον Γερμανό Χάνς Τιλκόφσκι. Η πλήρης άγνοια του Γερμανού σε ότι αφορούσε την Ελληνική πραγματικότητα επιβάλλει την τοποθέτηση δίπλα του ενός βοηθού με άριστη γνώση και εμπειρία γύρω από το Ελληνικό ποδόσφαιρο και την ΑΕΚ που βρίσκεται στο πρόσωπο του Κώστα Νεστορίδη. Η πορεία της ομάδας είναι απογοητευτική και μετά από 7 νίκες, 6 ισοπαλίες και 4 ήττες που την αφήνουν πίσω βαθμολογικά, ο Τιλκόφσκι βλέπει την πόρτα της εξόδου και αντικαθίσταται από τον κατακτητή του Ντάμπλ 1977-78 Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι. Ο Νεστορίδης παραμένει στη θέση του βοηθού και του νέου προπονητή αποτελώντας τον συνδετικό κρίκο με την προηγούμενη τεχνική ηγεσία και διαχειριζόμενος αυτός, κατ’ ουσίαν, την κατάσταση στα αποδυτήρια της ομάδας.
Το δίδυμο Τσαϊκόφσκι – Νεστορίδη θα περισώσει κάπως τα προσχήματα φέρνοντας την ΑΕΚ στο τέλος του Πρωταθλήματος στην 4η θέση με 45β., 5 μόλις βαθμούς πίσω από τους πρωτοπόρους ισοβαθμίσαντες Ολυμπιακό και ΠΑΟ, αλλά βέβαια τίποτα δεν προοιωνίζει ότι το deja vu του Τσικ θα είναι ανάλογο της πρώτης του θητείας.
Το καλοκαίρι του 1982, η ΑΕΚ προετοιμάζεται από τους Τσίκ – “Νέστορα” για την επερχόμενη σαιζόν ενώ ο ιδιοκτήτης Ζαφειρόπουλος τοποθετεί στην προεδρική καρέκλα τον Μιχάλη Αρκάδη. Η κατάσταση στην ομάδα της Ένωσης γίνεται όλο και πιο αλλοπρόσαλλη, η συνεννόηση μεταξύ τεχνικής ηγεσίας, προέδρου και μεγαλομετόχου μοιάζει με δαιδαλώδη λαβύρινθο και ο Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι δείχνει ότι το προχωρημένο της ηλικίας του τον έχει μετατρέψει σε έναν μπον βιβέρ θιασώτη των γευστικών απολαύσεων που στις προτεραιότητες του, ο θρυλικός “Μίμης” με τα γουρουνόπουλα στο Χαλάνδρι υπερτερεί της όποιας τεχνικής καθοδήγησης της ΑΕΚ. Μέσα σε όλο αυτό το κομφούζιο, ο Κώστας Νεστορίδης προσπαθεί να περισώσει ότι μπορεί τηρώντας τις απαραίτητες ισορροπίες. Στις 9/1/1983 η ομάδα γνωρίζει την ήττα εντός έδρας από τον ΟΦΗ με 2-3 ενώ είναι ακόμη νωπή η μνήμη της πεντάρας από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα πριν από 3 αγωνιστικές. Η αγανάκτηση όλων για τον Τσικ είναι έκδηλη και αυτός απομακρύνεται εσπεύσμενα με τον Νεστορίδη να αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία, ως προσωρινά υπηρεσιακός όπως αποδείχθηκε, καθώς μετά από περίπου σαράντα ημέρες προσλαμβάνεται ο Αυστριακός Χέλμουτ Σενέκοβιτς. Ο Νεστορίδης έχοντας κάνει 3 νίκες και 2 ισοπαλίες στα εκτός έδρας ματς με Ηρακλή και ΠΑΣ Γιάννενα παραδίδει την ΑΕΚ δεύτερη και σε απόσταση αναπνοής από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό, ενώ αισθάνεται μάλλον μειωμένος από την πρόσληψη του Αυστριακού και παραιτείται προσωρινά από το τεχνικό επιτελείο.
Το επόμενο καλοκαίρι, έχουμε ανακατατάξεων συνέχεια στην πολύπαθη ΑΕΚ καθώς ο μεγαλομέτοχος Ζαφειρόπουλος αναθέτει την διοίκηση στο δίδυμο Τέρη Παναγίδη – Δημήτρη Ρουσσάκη προεξάρχοντος του πρώτου. Ο Κύπριος επιχειρηματίας, γνώστης και θιασώτης του Αγγλικού ποδοσφαίρου προσλαμβάνει άμεσα τον Βρεττανό Τζων Μπάρνγουελ σαν προπονητή. Ο Μπάρνγουελ επιβιώνει στον κιτρινόμαυρο πάγκο για μόλις 12 αγωνιστικές, σαν αντικαταστάτης του καλείται ο πρόσφατα απολυθείς Σενέκοβιτς και η φράση “αλλάζει προπονητές σαν τα πουκάμισα” παίρνει σάρκα και οστά στην δοκιμαζόμενη ΑΕΚ. Η “βασιλεία” του “Σέκι” θα διαρκέσει μόλις 8 αγωνιστικές στις οποίες η συγκομιδή είναι 3 ήττες, 3 ισοπαλίες και μόλις 2 νίκες. Έτσι, μετά τις δύο σερί εντός έδρας ισοπαλίες, με τους Απόλλωνες Αθηνών και Θεσσαλονίκης, η συνεργασία με τον Αυστριακό λύνεται και το “σωσίβιο” Κώστας Νεστορίδης καλείται να αναλάβει δράση σαν τεχνικός ηγέτης της Ένωσης. Θα μείνει στον πάγκο της ομάδας μέχρι το τέλος της περιόδου 1982-83 και με αποτελέσματα 5 νίκες, 1 ισοπαλία και 4 ήττες η ΑΕΚ θα τερματίσει στην 7η θέση καταγράφοντας μια από τις χειρότερες παρουσίες της στο Πρωτάθλημα.

Video: https://www.youtube.com/watch?v=MXBa…layer_embedded

Γιένε Τσάκναντυ – Jenő Csaknády

Γεννήθηκε το 1924 στην Ουγγαρία.Σπούδασε το ποδόσφαιρο στην Ακαδημία των Σπόρ της Βουδαπέστης επί 8 εξάμηνα ενώ επί μία 8ετία ήταν προπονητής της ουγγρικής ομάδας Τσέπελ.
Έγραψε μαζί με τον Μάρτον Μπούκοβι(μετέπειτα προπονητής και του Ολυμπιακού) βιβλίο περί της τέχνης του ποδοσφαίρου το οποίο εθεωρείτο θαυμάσιο και αναγνωριζόταν σε όλους τους διεθνείς ποδοσφαιρικούς κύκλους.
Μετα την εισβολή των σοβιετικών στην Ουγγαρία το 1956,ο Τσάκναντυ κατέφυγε στη Γερμανία και έλαβε τη γερμανική υπηκοότητα.

Πρώτη προπονητική εμπειρία στη Γερμανία

Το 1957 καθοδηγεί για δύο έτη τη Γκρόιτερ Φίρτ που μετέχει στη Δυτική Ομπερλίγα και η οποία τερματίζει στην 4η και 7η θέση αντίστοιχα.
Το 1959 προσλαμβάνεται από τη Σααρμπρίκερν με την οποία κατακτά το 1961 τη Δυτική Ομπερλίγκα.
Την περίοδο 1961-62 βρίσκεται στον πάγκο της Κίκερς Στουτγκάρδης(14η θέση) που αγωνιζόταν στη 2η κατηγορία της Νότιας Ομπερλίγκα.

Κεφάλαιο ΑΕΚ-Η πρώτη περίοδος

Το καλοκαίρι του 1962 η ΑΕΚ αναζητεί επιτέλους τον προπονητή που θα της δώσει το πολυπόθητο πρωτάθλημα.
Η πρόσληψη του Τσάκναντυ σκορπάει ενθουσιασμό στον κόσμο της ο οποίος τον θεωρεί «μεσσία» και αναμορφωτή και ήδη εντυπωσιάζεται από την πρώτη προπόνηση στην οποία πλήθος 2000 οπαδών παρακολουθεί πρωτότυπες ασκήσεις στην εκγύμναση τόσο με μπάλα όσο και χωρίς αυτήν.
Μάλιστα,η είσοδος του ενθουσιώδους κοινού γίνεται παρά την εισήγηση Τσάκναντυ και απόφαση της διοίκησης για κεκλεισμένες θύρες.
Είναι τέτοια η ανυπομονησία του κόσμου που με λοστούς τις παραβιάζει ώστε να παραβρεθεί στην πρώτη προπόνηση της ομάδας.

Ο Ουγγρογερμανός προπονητής από την αρχή ξεκαθαρίζει στους ποδοσφαιριστές την φιλοσοφία του η οποία συνίσταται στο εξής τετράπτυχo:
1)Σιδηρά πειθαρχία
2)Έφεση προς μάθηση
3)Διάθεση για αγωνιστικότητα
4)Προθυμία σε θυσίες και κόπους

Τα παραπάνω γίνονται πράξη πολύ νωρίς,όταν ήδη στον πρώτο μήνα που βρίσκεται στην ΑΕΚ τιμωρεί τους Νεστορίδη,Αναστασιάδη με αποκλεισμό από την αποστολή της ομάδας στην Ισπανία,απουσία από προπονήσεις για αρκετές μέρες και χρηματικό πρόστιμο,επειδή καθυστέρησαν 5-10 λεπτά να προσέλθουν στο γήπεδο ενόψει της διεξαγωγής ενός φιλικού αγώνα.
Παρά την μεταμέλεια των αθλητών αλλα και τη σχετική πίεση από ΜΜΕ και κόσμο,αρνείται ο Τσάκναντυ την άρση της ποινής και η διοίκηση σέβεται την απόφαση του.
Αργότερα τιμωρεί με πρόστιμο τον Παπαϊωάννου για κατάχρηση ντρίμπλας και γενικότερα είναι πολύ αυστηρός σε πειθαρχικά ζητήματα.

Μεταλαμπαδεύοντας τα πιστεύω και τις γνώσεις του και έχοντας γίνει πολύ ποιοτική και εντατική δουλειά στην προετοιμασία και τις προπονήσεις,η ΑΕΚ αρχίζει γρήγορα να δείχνει ότι είναι ικανή για τον τίτλο και αποδίδει σαν καλοκουρδισμένη μηχανή με ποδοσφαιριστές όπως οι Νεστορίδης,Παπαποστόλου,Σταματιάδης,Παπαϊωάννο υ να αγωνίζονται επι 90 λεπτά με τον ίδιο ρυθμό.
Μετά από αγώνα μπαράζ με τον Παναθηναϊκό που λήγει 3-3 η ΑΕΚ κατακτά το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία εξαιτίας του καλύτερου συντελεστή τερμάτων,επιτυγχάνοντας στο πρωτάθλημα αυτό 20 νίκες,7 ισοπαλίες και 3 ήττες.
Επρόκειτο για ένα τεράστιο επίτευγμα μιας και είχαν περάσει 23 χρόνια απο την τελευταίο πρωτάθλημα της ΑΕΚ,ωστόσο ο Τσάκναντυ αν και θριαμβευτής απολύεται γιατί ζήτησε μηνιαία άδεια και η διοίκηση της ΑΕΚ έκρινε το αίτημα υπερβολικό.
Στο κύπελλο η ΑΕΚ φτάνει μέχρι τα προημιτελικά όπου αποκλείεται απο τον Άρη ηττώμενη με 1-0.

Επιστροφή στη Γερμανία

Το καλοκαίρι του 1963 αναλαμβάνει τη τεχνική ηγεσία της Νυρεμβέργης που συμμετέχει στη νεοσύστατη Μπουντεσλίγκα και με την οποία τερματίζει στην 9η θέση της βαθμολογίας σε σύνολο 16 ομάδων.
Το 1964 παύει η συνεργασία των δύο πλευρών,ωστόσο ένα χρόνο αργότερα επαναπροσλαμβάνεται ο Τσάκαντυ οδηγώντας την ομάδα της Νυρεμβέργης στην 6η θέση της Μπουντεσλίγκα και εξασφαλίζοντας συμμετοχή στο κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων του επόμενου έτους.
Στο θεσμό του κυπέλλου φτάνει στα ημιτελικά και αποκλείεται στην παράταση απο την Μπάγερν Μονάχου την οποία καθοδηγεί ο Ζλάτκο Τσαϊκόφσκυ και η οποία εκείνη την εποχή αρχίζει να συγκροτεί τη σπουδαία ομάδα που θα πρωταγωνιστεί τα κατοπινά χρόνια.

Την περίοδο που ήταν προπονητής της Νυρεμβέργης

Κεφάλαιο ΑΕΚ-Η δεύτερη περίοδος και η κατάκτηση του πρωταθλήματος

Τον Νοέμβριο του 1966 αποχωρεί από τη Νυρεμβέργη και τον Ιανουάριο του 1967 επανέρχεται στην ΑΕΚ.
Στο αεροδρόμιο ο κόσμος της ΑΕΚ του ετοιμάζει φοβερή υποδοχή δείχνοντας έτσι την αγάπη του προς το πρόσωπο του.
Η ΑΕΚ συνεχίζει πορεία πρωταθλητισμού και τερματίζει στη δεύτερη θέση σε απόσταση τριών βαθμών από τον πρώτο Ολυμπιακό,ενώ στο κύπελλο αποκλείεται από τον Παναθηναϊκό.
Το 1967-68 η ΑΕΚ του Τσάκναντυ παρουσιάζεται ακατάπαυστη,ακούραστη με τους ποδοσφαιριστές να έχουν μεγάλες ψυχικές δυνάμεις και αρκετά ισχυρή και προπορεύεται στον βαθμολογικό πίνακα έπειτα από την εμφατική νίκη με 4-1 έναντι του Ολυμπιακού στο στάδιο Καραϊσκάκη την 9η αγωνιστική.
Λίγους μήνες αργότερα κατακτά πανηγυρικά το πρωτάθλημα έχοντας 22 νίκες,6 ισοπαλίες και 6 ήττες και συγκεντρώνοντας 84 βαθμούς έναντι 80 του δεύτερου Ολυμπιακού ενώ στον ημιτελικό του κυπέλλου Ελλάδας η ΑΕΚ αποκλείστηκε ηττώμενη με 2-1 απο τον Ολυμπιακό.
Toν Ιούνιο του 1968 ο Τσάκναντυ αποφάσιζει να αποχωρήσει από τον πάγκο της ΑΕΚ παρά την μεγάλη αγάπη κόσμου και διοίκησης και την προσπάθεια να τον μεταπείσουν.
Μάλλον ο λόγος ήταν πως ο Ουγγρογερμανός προπονητής είχε ως αρχή ή αρεσκόταν στο να κάθεται σε μία ομάδα ένα έτος.

Περιστοιχισμένος απο οπαδούς της ομάδας και ενώ συγχαίρει τον Βασιλείου μετα το τέλος του αγώνα ΑΕΚ-Ηρακλή 2-0 με τον οποίο ολοκληρώθηκε το πρωτάθλημα και η ΑΕΚ στέφθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδας.

Επόμενος σταθμός:Ελλάδα και ΠΑΟΚ

Το καλοκαίρι του 1969 επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό του ΠΑΟΚ,με θερμή και μαζική αποδοχή από τους οπαδούς της ομάδας της ΘεσσαλονίκηςΚαι εκεί εφάρμοσε την ίδια τακτική,μένοντας άτεγκτος σε ζητήματα πειθαρχίας ενώ εργάστηκε αρκετά καλά με τα τμήματα υποδομών .
Ο ΠΑΟΚ τερμάτισε πέμπτος και έφτασε στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας όπου ηττήθηκε με 1-0 από τον Άρη και στο τέλος της περιόδου λύθηκε η συνεργασία των δύο πλευρών.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι εξαιτίας του μεγάλου του κύρους γενικότερα στην Ελλάδα,η κριτική που δεχόταν ο Τσάκναντυ δεν ήταν τόσο οξεία όσο συνηθιζόταν και οι αντιδράσεις του κόσμου του ΠΑΟΚ στις όποιες αποτυχίες ήσαν και αυτές περιορισμένες.
Η κύρια κριτική εστιαζόταν στο σύστημα μαν του μαν που εφάρμοζοταν και θεωρείτο μη αποδοτικό.
Μάλιστα οι οπαδοί του ΠΑΟΚ πολλές φορές τους πρώτους μήνεςφώναζαν το σύνθημα «ΠΑΟΚ Τσάκναντυ».
Ο ίδιος λίγο καιρό πριν ολοκληρωθεί η αγωνιστική περίοδος ανακοίνωσε ουσιαστικώς ότι θα αποχωρούσε από τον ΠΑΟΚ.

Τελευταίος σταθμός της σταδιοδρομίας του-Στρασβούρ

Τον Φεβρουάριο του 1971 αναλαμβάνει τη γαλλική Στρασβούρ,ομάδα Β’κατηγορίας εκείνη την εποχή.
Ξεκινάει με πέντε ήττες,μία ισοπαλία και μία νίκη και αποκλεισμό από το θεσμό του κυπέλλου.
Θεωρείται δύστροπος,αυταρχικός,εγωκεντρικός και τον Απρίλιο του 1971 απολύεται λίγες αγωνιστικές προ του τέλος του πρωταθλήματος,ολοκληρώνοντας έτσι άδοξα την μεγάλη σταδιοδρομία του στους πάγκους.

Aναφορές και κρίσεις για τον Τσάκναντυ:

Ο Τσάκναντυ ήταν πάντοτε αυτοπειθαρχημένος,ευγενικός,σοβαρός,χαμογελαστ ός και ασυμβίβαστος.
Πάντοτε με το ρολόι,το χαρτί και το μολύβι στο χέρι ήταν και ήξερε να επιβάλλει την πειθαρχία.
Η ποιότητα της προπόνησης του ήταν πολλά χρονιά μπροστά απο την εποχή του και ο ίδιος θεωρούσε ότι το ποδόσφαιρο είναι επιστήμη.
Είναι χαρακτηριστική η μαρτυρία του Ανδρέα Σταματιάδη σύμφωνα με την οποία όταν το 1969 παρακολούθησε σεμινάριο προπονητικής στο Ντούισμπουργκ,διαπίστωσε ότι τα όσα διδάσκονταν είχαν εφαρμοστεί απο τον Τσάκναντυ στα 1962.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Τσάκναντυ άφησε πολύ καλό όνομα και στους πρώην ποδοσφαιριστές του της ΑΕΚ.Αρκετοί από αυτούς σε μελλοντικά χρόνια εξέφραζαν την εκτίμηση τους και τον ξεχώριζαν.
Και ο ίδιος όμως εκτιμούσε την εξυπναδα και την ευστροφία των ελλήνων ποδοσφαιριστών,τους αναγνώριζε μεγάλα προσόντα αλλα τους θεωρούσε τεμπέληδες,εγωϊστές και ότι μπορούσαν να γκρεμίσουν εύκολα ό,τι με τόσο κόπο επί αρκετό καιρό είχε χτιστεί.

Ο Τσάκναντυ αγάπησε πολύ την ΑΕΚ και την είχε μέσα στην καρδιά του,την θεωρούσε μάλιστα την τελευταία του μεγάλη αγάπη και πάντοτε την παρακολουθούσε,ενώ λάτρευε και την Ελλάδα την οποία επισκεπτόταν σχετικά συχνά.
Και ο κόσμος όμως της ΑΕΚ τον λάτρεψε και ποτέ δεν τον ξέχασε.
Και την πρώτη αλλα και τη δεύτερη φορά που ήταν στην ΑΕΚ του επιφύλαξε θερμή υποδοχή ενώ σε αγώνες δέσποζε η ιαχή «ΑΕΚ Τσάκναντυ».
Επίσης,όταν αποχώρησε το 1968,ο κόσμος έμεινε εμβρόντητος και θορυβημένος.
Αξίζει να τονιστεί ότι το 1973 και ενώ είχαν ναυαγήσει οι περιπτώσεις των Ρουμάνων Κόβατς(μεγάλη μορφή) και Νικολέσκου(προπονητικής και της Εθνικής Ρουμανίας) η ΑΕΚ έκανε κρούση πάλι στον Τσάκναντυ αλλα μάλλον για οικονομικούς λόγους δεν επήλθε συμφωνία.
Τέλος,το όνομα του γράφτηκε σε δημοσιεύματα της εποχής και μετα τη φυγή του Φράντισεκ Φάντρονκ το 1977.

Ο Τσάκναντυ όταν ολοκλήρωσε την προπονητική του σταδιοδρομία διέμενε μόνιμα στην Φρανκφούρτη.
Απεβίωσε το 2001 σε ηλικία 77 ετών.

*Ομπερλίγκα ήταν τα πέντε ανώτατα τοπικά πρωταθλήματα της Δυτικής Γερμανίας με γεωγραφικό προσδιορισμό.
Οι δύο πρώτες ομάδες έκαστης Ομπερλίγκα συναγωνίζονταν μεταξύ τους προς ώστε να αναδειχθεί ο εθνικός πρωταθλητής.

Γιώργος Ρήγας – (1980/1982)

Γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1953 στην Μαυροθάλασσα Σερρών.
Για πρώτη φορά αγωνίστηκε στην ομάδα του χωριού του Άρη,το 1969.
Εκεί τον είδαν άνθρωποι της Καβάλας και τον επέλεξαν.Έτσι το 1970 εντάχθηκε στην εφηβική της ομάδας ενώ ένα χρόνο αργότερα έγινε μέλος και της πρώτης ομάδας.
Αγωνίστηκε σκυρίως ως λίμπερο αλλά ενίοτε ως δεξί μπάκ ή αμυντικός μέσος,ανάλογα με την τεχνική ηγεσία της ομάδας και διακρινόταν για την μαχητικότητα και το δυναμισμό στο παιχνίδι του.
Το καλοκαίρι 1980 με χρήση της οκταετίας του και αφού δεν συμφώνησε με την Καβάλα παρότι ήθελε να μείνει και για επαγγελματικούς λόγους,τον απέκτησε η ΑΕΚ κατόπιν εισήγησης του προπονητή της Μίλτου Παπαποστόλου.
Είχε 20 συμμετοχές σε αγώνες πρωταθλήματος την περίοδο 1980-81 ενώ τιμωρήθηκε και με αποκλεισμό απο τις αγωνιστικές υποχρεώσεις για ένα μήνα εξαιτίας απρεπούς χειρονομίας προς τους οπαδούς του Άρη σε αγώνα πρωταθλήματος στη Θεσσαλονίκη φιλάθλους.
Την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε σε μόλις 8 παιχνίδια και στο τέλος της περιόδου έμεινε ελεύθερος.
Το καλοκαίρι του 1982 εντάχθηκε στον Μακεδονικό ο οποίος είχε ανέβει στην Α’ Εθνική κατηγορία και του οποίου υπήρξε βασικό στέλεχος.
Ωστόσο στον κρίσιμο αγώνα μπαράζ με τον Πανιώνιο που έκρινε το ποια ομάδα θα υποβιβαστεί στη Β’Εθνική,ο Ρήγας κατά τη διάρκεια του αγώνα αποβλήθηκε διότι κρίθηκε από τον διαιτητή ότι έκανε άσεμνες χειρονομίες με αποδέκτες τους οπαδούς του Πανιωνίου.Τελικά ο Μακεδονικός υποβιβάστηκε και ο Ρήγας συνέχισε στην ομάδα μέχρι τον Αύγουστο του 1984 όταν έμεινε ελεύθερος κατόπιν διαφωνίας απόψεων για το οικονομικό.
Περίπου εκείνη την εποχή σταμάτησε το ποδόσφαιρο ασχολήθηκε με την εμπορία αυτοκινήτων.
Τον Απρίλιο του 1986 απασχόλησε πάλι το όνομα του καθώς φερόταν να έχει εμπλακεί στην υπόθεση δωροδοκίας της ΑΕΚ προς ποδοσφαιριστές του Πανσερραϊκού.

Παντελής – Βασίλης (Λάκης) Νικολάου – (1971/1982)

Ο Λάκης Νικολάου γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1949 στην Ίο των Κυκλάδων. Τα μαθητικά του χρόνια τα έζησε στο Περιστέρι και τελείωσε το γυμνάσιο το 1966 στην Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή, στις Σπέτσες όπου είχε εγγραφεί ως εσώκλειστος μαζί με τον αδελφό του.
Ξεκίνησε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο σε μικρή ηλικία, όταν με φίλους και γείτονες έφτιαξαν την ομάδα Ηρόδοτος Περιστερίου δίνοντας φιλικά ματς με άλλες ομάδες της περιοχής. Στην ομάδα εκείνη αγωνιζόταν στη θέση του αμυντικού μέσου στο διάσημο για την εποχή σύστημα WM.
Στους αγώνες αυτούς τον ξεχώρισαν οι άνθρωποι του Ατρόμητου Περιστερίου προεξάρχοντος του προπονητή των ακαδημιών της ομάδας και παλαιού ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Μιχάλη Παπαθεοδώρου και το 1967 τον ενέταξαν στη δύναμη του συλλόγου. Στον Ατρόμητο ξεκίνήσε να αγωνίζεται σαν αμυντικός -δεξί μπακ, σέντερ μπακ- και μετά σαν επιθετικός, επειδή η ομάδα τότε παρουσίαζε έλλειψη επιθετικών παικτών.
Τελειώνοντας το γυμνάσιο, πέτυχε την εισαγωγή του στο Μαθηματικό αλλά ο διακαής πόθος του να ασχοληθεί με την Ιατρική τον έκανε να εγκαταλείψει την σχολή και να εγγραφεί στην Ιατρική σχολή του Μπάρι της Ιταλίας με σκοπό να πετύχει μεταγραφή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπως και έγινε. Στο διάστημα που παρέμεινε στο Μπάρι αγωνίστηκε με την ερασιτεχνική ομάδα Μπαρλέτα στη θέση του λίμπερο.
Το 1971 μετά από 4 χρόνια παρουσίας του στον Ατρόμητο και έχοντας χριστεί 15 φορές διεθνής με την Εθνική Νέων αγωνιζόμενος στην επιθετική γραμμή, προκαλεί το ενδιαφέρον των μεγάλων ομάδων του κέντρου, ιδιαίτερα δε του Παναθηναϊκού. Ο μακρινός συγγενής του πατέρα του, Στάθης Ροκόφυλλος τον πηγαίνει στη Λεωφόρο όπου δοκιμάζεται και αρέσει στον Φέρεντς Πούσκας. Ακολουθεί μια περίοδος απραξίας και λίγο αργότερα οι “πράσινοι” επικοινωνούν με την διοίκηση του Ατρομήτου εκδηλώνοντας ενδιαφέρον για την μεταγραφή δίνοντας στον πρόεδρο του Ατρομήτου Γαλαίο και μια προκαταβολή 50 χιλ. δραχμών σαν “καπάρο”. Παράλληλα ο θείος του από την οικογένεια της μητέρας του Λεωνίδας Γραμματικόπουλος προσπαθεί να πείσει τους ανθρώπους του Ολυμπιακού να τον εντάξουν στην ομάδα, χωρίς επιτυχία.
Ο πόλος έλξης των μεγάλων ομάδων στον τότε Ατρόμητο είναι ο Γιώργος Βασιλόπουλος και για χάρη του πολλές φορές άνθρωποι των συλλόγων του τότε ΠΟΚ παρακολουθούν τα ματς της ομάδας. Σε ένα από αυτά, εναντίον του Ιωνικού Νικαίας, θεατές είναι ο προπονητής της ΑΕΚ Μπράνκο Στάνκοβιτς και ο έφορος της ομάδας Σταμάτης Παπασταματίου. Ο πρώτος παρακολουθεί μεν τον Βσιλόπουλο αλλά εντυπωσιάζεται από την απόδοση, την ταχύτητα, τη σωματοδομή και κυρίως το “αρχοντικό” στυλ παιγνιδιού του ευθυτενούς Λάκη Νικολάου. Έτσι ο Γιώργος Βασιλόπουλος καταλήγει στον Ολυμπιακό του Νίκου Γουλανδρή και η ΑΕΚ “βολεύεται” με την απόκτηση του Νικολάου, υποσχόμενη στον νεαρό επιθετικό πριμ μεταγραφής 300 χιλ. δραχμών, που όμως δεν του δόθηκε ποτέ.
Ο Νικολάου, όντας ΑΕΚτζής, ζει το όνειρο κάθε νεαρού ποδοσφαιριστή καθώς βρίσκεται συμπαίκτης με τα ινδάλματα του όπως ο Παπαϊωάννου, ο Σκευοφύλακας, ο Πομώνης που μέχρι τότε απλά κοσμούσαν το δωμάτιο του με τις φωτογραφίες τους. Για 3 χρόνια θα αγωνιστεί στην ΑΕΚ σαν επιθετικός ενώ παράλληλα συνεχίζει τις σπουδές του στην Ιατρική σχολή. Αυτός ο συγκερασμός αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολος καθώς η απαιτούμενη παρακολούθηση των εργαστηρίων της σχολής και η επιβεβλημένη παρουσία στις προπονήσεις της ομάδας συχνά αποβαίνουν η μια εις βάρος της άλλης. Αυτή η διπλή ενασχόληση ξενίζει για τα δεδομένα της εποχής καθώς ο όρος “επιστήμονας – ποδοσφαιριστής” αποτελούσε σχεδόν terra incognita για το τότε Ελληνικό ποδόσφαιρο και το 1974 ωθεί τον τότε υπεύθυνο σχεδιασμού της ΑΕΚ Χατζημιχάλη να εισηγηθεί στον άρτι αφιχθέντα στην προεδρία της ΑΕΚ Λουκά Μπάρλο την αποδέσμευση του από την ομάδα.
Ο Μπάρλος , μη έχοντας ακόμη πλήρη γνώση στα της ομάδας, συναινεί στην πρόταση και ανακοινώνει στον Νικολάου την ελεύθερη αποδέσμευση του κάτι που θα πικράνει σε μεγάλο βαθμό τον νεαρό διεθνή. Η είδηση της αποδέσμευσης του κινητοποιεί τις μεταγραφικές “σειρήνες” ΠΑΟ και Ολυμπιακού με τον δεύτερο να του καταθέτει επίσημη πρόταση 750 χιλ. δραχμών μέσω του τότε προπονητή της ομάδας Λάκη Πετρόπουλου. Παράλληλα όμως κινητοποιούνται και Ενωσίτες, γνώστες των καταστάσεων, που διαβλέπουν το έγκλημα που πρόκειται να συντελεσθεί, και με προτροπή του Ενωσίτη δημοσιογράφου Τάκη Χαραλαμπίδη ο Μπάρλος καλεί ξανά τον Νικολάου για να του προτείνει παραμονή στην ομάδα. Ο Λάκης δέχεται ζητώντας -ξανά- το “πριμ μεταγραφής – φάντασμα” του 1971 των 300 χιλ. δραχμών. Ο Μπάρλος συμφωνεί, ο Νικολάου εντάσσεται ξανά στην ομάδα αλλά η αμοιβή παραμένει “φάντασμα” ακόμη και σήμερα.
Στην ομάδα ο Λάκης συναντά σαν προπονητή τον Φράντισεκ Φάντρονκ, το κοφτερό ποδοσφαιρικό μάτι του οποίου θα “δει” τις οργανωτικές ικανότητες, την σοβαρότητα και το ποδοσφαιρικό μυαλό του παίκτη και θα προχωρήσει στην μετακίνηση του Νικολάου στο κέντρο της άμυνας χαρίζοντας στην ΑΕΚ για την επόμενη δεκαετία ένα “αυτοκρατορικό” λίμπερο.
Εκείνη τη χρονιά, το 1974, ο Νικολάου παίρνει το πτυχίο του από την Ιατρική, κάνει την ειδικότητα του (ως μαιευτήρας μάλιστα) στο Ιπποκράτειο, υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία και παντρεύεται την αγαπημένη του σύζυγο Ελένη.
Η συνέχεια στην ΑΕΚ μοιάζει με “παραμύθι”. Η ομάδα των Μπάρλου και Φάντρονκ, βασικό και αναντικατάστατο γρανάζι της οποίας είναι ο Λάκης Νικολάου, αρχίζει σιγά σιγά να διαπρέπει σε Ελλάδα και εξωτερικό καθώς έρχονται η πορεία στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1976-77 μέχρι τον Ημιτελικό, τα Πρωταθλήματα 1977-78 και 1978-79 και το Κύπελλο Ελλάδας του 1977-78 που οδήγησε σε Ντάμπλ για την περίοδο αυτή. Το δίδυμο που δημιούργησε στο κέντρο της κιτρινόμαυρης άμυνας με τον Πέτρο Ραβούση, σύμπληρώνοντας ό ένας τον άλλο και επικοινωνόντας μοναδικά μέσα στο γήπεδο την ώρα του αγώνα παραμένει αξεπέραστο για πολλούς ακόμη μέχρι και σήμερα για τα Ελληνικά δεδομένα. Διάβαζε το παιχνίδι των αντιπάλων, ήταν πολύ γρήγορος και τεχνίτης, ενώ τον διέκρινε η αλτικότητά του, η εκρηκτικότητά του αλλά και η πολύτιμη βοήθειά του στον επιθετικό τομέα. Μετά την αποχώρηση του Μίμη Παπαϊωάννου φόρεσε για πολλά χρόνια το περιβραχιόνιο του αρχηγού της ομάδας της ΑΕΚ.
Το 1979 συμπληρώνει οκταετία στην ΑΕΚ και σύμφωνα με τον τότε μεταγραφικό κανονισμό, η ομάδα υποχρεούται να κάνει χρηματική προσφορά και αν ο παίκτης φέρει αντιπροσφορά διπλάσιου ύψους καθίσταται αυτόματα ελεύθερος να μεταγραφεί. Η προσφορά που γίνεται από την ΑΕΚ είναι απαξιωτική για το μέγεθος της προσφοράς του στην ομάδα. Του προσφέρονται 300 χιλ. δραχμές ενώ ταυτόχρονα στην ΑΕΚ έρχεται από τον ΟΦΗ ο Μιχάλης Τζιράκης με περίπου 3 εκατομμύρια δραχμές και “παζαρεύεται” ο Γιώργος Φοιρός από τον Άρη με συνολικό κόστος γύρω στα 10 εκατομμύρια δραχμές, αμφότεροι αγωνιζόμενοι στην θέση του Νικολάου. Έρχεται σε ρήξη με τον Λουκά Μπάρλο και ο Γιώργος Βαρδινογιάννης σπεύδει να του καταθέσει πρόταση 3 εκατομμυρίων δραχμών συν 3 ακόμη αν αγωνιστεί στα μισά και πλέον ματς της περιόδου, θέλοντας να δει στην άμυνα του ΠΑΟ το δίδυμο της Εθνικής Ανδρών με Λάκη Νικολάου και Άνθιμο Καψή. Ο -χολωμένος με τον Μπάρλο- Νικολάου συγκρατείται από τον πατέρα του, που γνωρίζοντας τα κιτρινόμαυρα αισθήματα του τον αποτρέπει από την συμφωνία με τους “πράσινους” ενώ η πρόταση του ΠΑΟ κεντρίζει τον εγωισμό του Λουκά Μπάρλου που επαναδιαπραγματεύεται με τον Λάκη, συμφωνόντας τελικά στην παραμονή του στην ομάδα με 750 χιλιάδες δραχμές ως αμοιβή.
Μετά το τέλος των αγώνων της Εθνικής Ανδρών, της οποίας ήταν βασικό στέλεχος, στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 1980 στην Ιταλία, αποφασίζει να σταματήσει την ποδοσφαιρική του καριέρα και αποσύρεται από την ΑΕΚ και την Εθνική παραμένοντας στην Ένωση σαν γιατρός πλέον της ομάδας. Η ΑΕΚ μετά τον πρώτο γύρο του Πρωταθλήματος αντιμετωπίζει προβλήματα και ο Νικολάου καλείται εσπευσμένα από τον Μίλτο Παπαποστόλου να ξαναφορέσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και να βοηθήσει την ομάδα. Ο Λάκης Νικολάου θα δεχθεί και θα αγωνιστεί άλλον ενάμιση χρόνο με την κιτρινόμαυρη φανέλλα. Θα πει το οριστικό αντίο στους αγωνιστικούς χώρους στις 30 Μαΐου 1982 στην εντός έδρας νίκη με 2-1 απέναντι στην Καστοριά, έχοντας συμπληρώσει 358 συμμετοχές σε αγώνες με την ΑΕΚ και έχοντας σημειώσει 42 γκολ.
Φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλλα της Εθνικής Ανδρών στις 8 Σεπτεμβρίου 1973 και συμπλήρωσε 15 συμμετοχές σε αυτήν. Με την Εθνική Νέων αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1971 και με την Εθνική Ανδρών σε αυτό του 1980.
Ανακηρύχθηκε «Αθλητής της χρονιάς» για τα έτη 1974 και 1979 από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου.
Είναι από το 1974 παντρεμένος με την αγαπημένη του Ελένη και έχει αποκτήσει 3 παιδιά και 5 εγγόνια.
Στην επιστημονική του καριέρα, έλαβε τον τίτλο της ειδικότητας της Ορθοπεδικής και ανακηρύχθηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1985. Έκανε μετεκπαίδευση στο Duke των Η.Π.Α. στον τομέα των αθλητικών κακώσεων και έχει βραβευθεί από την Αμερικανική Ορθοπαιδική Εταιρία για την πρωτοποριακή εργασία του στις μεταμοσχεύσεις των χιαστών συνδέσμων του γόνατος και τις πολύχρονες μελέτες του στον τομέα της φυσιολογίας των μυϊκών θλάσεων.
Στην ΑΕΚ διετέλεσε επί σειρά ετών γιατρός της ομάδας ενώ από το 1987 είναι επικεφαλής της ιατρικής ομάδας της. Η από το 1987 επαγγελματική σχέση του με την Ορθοπεδική κλινική του Ιατρικού Κέντρου οδήγησε και σε μια παρεξήγηση του προσώπου του από αρκετούς Ενωσίτες όταν στο διάστημα 2003-2009 μια συμφωνία ιατρικής κάλυψης μεταξύ του Κέντρου και της ΠΑΕ Ολυμπιακός τον έφερε ως επικεφαλής του ιατρικού τημ των ερυθρόλευκων.
Διετέλεσε γιατρός των Εθνικών ομάδων από το 1982 μέχρι το 1994 ενώ σαν τραυματική χαρακτηρίζει ο ίδιος την ενασχόληση του με την ΕΠΟ σαν Πρόεδρος της Υγιειονομικής Επιτροπής της και κατά συνέπεια μέλος του Δ.Σ. της την περίοδο 1994-95.

Στις 13 Οκτωβρίου 1997 μετά από πιέσεις και με την ΑΕΚ στην συνήθη θέση του ανίατου ασθενούς, δέχτηκε την ανάληψη της προεδρίας της ΠΑΕ υπό την σκιά της ιδιοκτήτριας εταιρίας enic για διάστημα περίπου ενός χρόνου. Απεδείχθη για μια ακόμη φορά ότι ηθικοί, τίμιοι και ακέραιοι άνθρωποι με ανεπτυγμένο το αίσθημα της προσφοράς όπως ο Λάκης Νικολάου ουδεμία συνάφεια μπορούν να αποκτήσουν με τον δυσώδη χώρο των παραγόντων του Ελληνικού ποδοσφαίρου καθώς το τίμημα γι’ αυτούς μόνο βλαβερό μπορεί να αποδειχθεί. Όπως αποδείχτηκε για τον “γιατρό” στις 16 Δεκεμβρίου 2010 όταν πριν το Ευρωπαϊκό ματς με την Ζενίτ Αγ. Πετρούπολης, η ΠΑΕ ΑΕΚ τον τίμησε για την προσφορά του όχι δια του Προέδρου της όπως θα άρμοζε αλλά δι’ ενός μέλους του ΔΣ ενώ κατά την βράβευση ακούστηκαν από τις κερκίδες μέχρι και αποδοκιμασίες για το πρόσωπο του ……

Γιάννης Μαγγίνας – 1980/1983

Ο γεννημένος στις 20 Ιουλίου 1960 Γιάννης Μαγγίνας ξεκινά να παίζει ποδόσφαιρο στον τόπο που γεννήθηκε, τον Αυλώνα, στον τοπικό Α.Ο.Α. όταν τον προσέχει ο Μίλτος Παπαποστόλου και εισηγείται την απόκτησή του από την ΑΕΚ το 1980. Προλαβαίνει να κάνει μια συμμετοχή αλλά πολύ νωρίς μετατίθεται στην Τανάγρα (υπηρετούσε στην Αεροπορία) και αναγκάζεται να επιστρέψει στον Αυλώνα. Το 1983 τον αποκτά ο Λεβαδειακός στον οποίο κάνει αξιοπρόσεκτη καριέρα για μια πενταετία (κερδίζοντας την άνοδο στην Α’ Εθνική και αγωνιζόμενος στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδος το 1985 όπου η ομάδα της Λιβαδειάς αποκλείστηκε από τη μετέπειτα νικήτρια Λάρισα) και κατόπιν δίνεται δανεικός στον Ιωνικό τη μεταγραφική περίοδο του Δεκεμβρίου. Μένει ενάμιση χρόνο και ξανακερδίζει την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία πραγματοποιώντας καλές εμφανίσεις. Επιστρέφει στο Λεβαδειακό το 1989 και το 1990 μένει ελεύθερος. Πήγαίνει στο Θρίαμβο (τότε ομάδα Β’ Εθνικής) και κατόπιν στην Καλλιθέα. Ακολουθεί το Αιγάλεω στη Γ’ Εθνική από τον Δεκέμβριο του 1993 έως τον Δεκέμβριο του 1994 με 23 συμμετοχές και 7 γκολ, για να κλείσει τη γεμάτη καριέρα του στη Χαλκίδα το 1995 σε ηλικία 33 ετών.

Γιάννης Μαρδίτσης (1960-1964)

Ο Γιάννης Μαρδίτσης γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου του 1933 στο Κλειδί Βοιωτίας.
Ο πατέρας του Ζήσης σκοτώθηκε το 1940 υπηρετώντας την Πατρίδα στο Αλβανικό μέτωπο και έτσι ο 7χρονος Γιάννης, η μητέρα του Αλεξάνδρα και οι αδελφές του Ουρανία και Κωνσταντίνα αναγκάστηκαν να μετοικήσουν στην πρωτεύουσα. Εγκαταστάθηκαν στο Αιγάλεω και ο μικρός Γιάννης άρχισε να ασχολείται με το αγαπημένο σπορ των παιδιών της εποχής, το ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε να αγωνίζεται με την φανέλλα της ομάδας “Άρτεμις” και σε ηλικία 16 ετών μεταγράφηκε στον Α.Ο. Αιγάλεω, με τη φανέλα του οποίου, αγωνίστηκε ως κυνηγός μέχρι το καλοκαίρι του 1959.
Με την ίδρυση της Α’ Εθνικής Κατηγορίας τον Ιούνιο του 1959, ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ Νίκος Γκούμας, μετά από εισήγηση του προπονητή της ομάδας Τρύφωνα Τζανετή, δίνει το εξωπραγματικό για την εποχή ποσό των 103.000 δραχμών και πέντε ποδοσφαιριστές για να εντάξει στο δυναμικό της ΑΕΚ τον Μαρδίτση επικρατώντας έτσι του ΠΑΟ που διεκδικούσε επίσης τον παίκτη.
Έκανε ντεμπούτο με την φανέλα της ΑΕΚ στις 23 Σεπτεμβρίου 1959 σε αγώνα Κυπέλλου με την Προοδευτική όπου η ΑΕΚ είχε πάρει τη νίκη με σκορ 4-0. Πανύψηλος για τα δεδομένα της εποχής με ύψος 1.84 μ., χρησιμοποιείται από τον Τρύφωνα Τζανετή στις 13 Δεκεμβρίου 1959 στην Τούμπα απέναντι στον ΠΑΟΚ σε θέση κεντρικού αμυντικού αντικαθιστώντας τον τραυματία Νίκο Μελισσή. Έκτοτε καθιερώνεται στην θέση αυτή ξεχνώντας το ποδοσφαιρικό του παρελθόν στον χώρο των επιθετικών και δημιουργώντας με παρτενέρ τον Μίλτο Παπαποστόλου ένα απροσπέλαστο δίδυμο στο Ενωσίτικο κέντρο άμυνας.
Αγωνίστηκε με την Κιτρινόμαυρη φανέλλα από το 1959 μέχρι το 1963 κερδίζοντας το πρωτάθλημα της περιόδου 1962-63. Είχε 115 συμμετοχές ενώ σημείωσε και ένα γκολ. Η τελευταία εμφάνιση του με την φανέλλα της ΑΕΚ ήταν στις στις 7 Ιουλίου 1963 στην ήττα με 1-0 από τον Άρη στο Καυταντζόγλειο. Μετά την ΑΕΚ συνέχισε την καριέρα του για ακόμη ένα χρόνο στην Κόρινθο και τον Ιούνιο του 1964 αποχώρησε από την ενεργό δράση. Υπήρξε 28 φορές διεθνής με την Εθνική Ενόπλων.
Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την προπονητική αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία μικρότερων ομάδων όπως ο Χαραυγιακός και ο Αλμυρός Βόλου ενώ δραστηριοποιήθηκε και στον χώρο του τέννις, του οποίου υπήρξε φανατικός λάτρης.
Ήταν παντρεμένος από το 1971 με την σύζυγο του Ειρήνη και μαζί απέκτησαν μία κόρη. Επαγγελματικά εργαζόταν ως μηχανικός αεροσκαφών στην Πολεμική Αεροπορία απ’ όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1983.
Αντιμετώπισε προβλήματα καρδιολογικής φύσης και χτυπήθηκε κατά διαστήματα από τρία εγκεφαλικά επεισόδια. Το τρίτο από αυτά αποδείχθηκε μοιραίο γι’ αυτόν και ο Γιάννης Μαρδίτσης έφυγε από κοντά μας στις 26 Ιανουαρίου 2010.

Αλέκος Σοφιανίδης – (1959/1969)

Ο Αλέκος Σοφιανίδης γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου 1933 στην Κωνσταντινούπολη.
Ασχολήθηκε από μικρός με τον αθλητισμό σε διάφορα τμήματα του Ελληνικού σωματείου της Πόλης Πέρα Κλούμπ. Ταχύς και δυναμικός, αγωνιζόταν στο αριστερό άκρο της επίθεσης της ποδοσφαιρικής ομάδας και προσέλκυσε το ενδιαφέρον των μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων της Κωνσταντινούπολης. Μεταγράφηκε στην Μπεσίκτας το 1948 και την περίοδο 1949-50 κατέκτησε με την ομάδα το τότε επονομαζόμενο Πρωτάθλημα Κωνσταντινούπολης. Μέγας λάτρης των σπορ και εραστής του αθλητισμού, συμμετείχε παράλληλα και στην μπασκετική ομάδα της Μπεσίκτας, δίνοντας όμως προτεραιότητα στις ποδοσφαιρικές του υποχρεώσεις. Σε αυτές διακρίθηκε ιδιαίτερα κάνοντας μεγάλη καριέρα και ανταμειβόμενος με την πρόσκληση και συμμετοχή του στην Εθνική Νέων της Τουρκίας.
Τα “Σεπτεμβριανά” του 1955 και η δύσκολη περίοδος που επακολούθησε για τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, βάρυναν πολύ το κλίμα για τους εκεί Έλληνες και έδωσαν στον Σοφιανίδη το έναυσμα για σκέψεις μετεγκατάστασης στην μητρική Ελλάδα. Στα πλαίσια αυτών των σκέψεων ξεκίνησε να αλληλογραφεί με τον παράγοντα της ΑΕΚ Γιώργο Τρανόπουλο με αποκλειστικό θέμα προβληματισμού την εύρεση τρόπου φυγής του από την Τουρκία και μεταγραφής του στην Ένωση. Οι δυσκολίες που συναντούσε το εγχείρημα ήταν πολλές και μπόρεσαν να υπερκεραστούν μόλις το 1958 όταν ο Σοφιανίδης ήρθε επιτέλους στην Αθήνα και την αγαπημένη του ΑΕΚ.
Η ΑΕΚ καταθέτει δελτίο του Αλέκου Σοφιανίδη στην ΕΠΟ το Σάββατο 17/1/1959 και ταυτόχρονα ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκική Ομοσπονδία για την απελευθέρωση συμμετοχής του με την φανέλλα της Ένωσης. Ο Σοφιανίδης θα αγωνίζεται μόνο σε φιλικούς αγώνες ωσότου να επιτευχθεί η συμφωνία με τους Τούρκους και να ενσωματωθεί στο δυναμικό της ομάδας στο ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου 1959-60 που συνέπεσε με την έναρξη της Α’ Εθνικής στο Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η έλευση του Γένε Τσάκναντι στον πάγκο της ΑΕΚ το 1962 θα επιφέρει και την αλλαγή θέσης για τον Κωνσταντινουπολίτη επιθετικό, αφού ο Ουγγρογερμανός προπονητής θα τον μεταθέσει στην θέση του αριστερού ακραίου οπισθοφύλακα, όπου ο Αλέκος Σοφιανίδης θα διανύσει το υπόλοιπο της καριέρας του στην Ένωση αναδεικνυόμενος σαν ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που κάλυψαν ποτέ την συγκεκριμένη θέση. Με την φανέλλα της ΑΕΚ θα αγωνιστεί συνολικά 274 συμμετοχές κατά την διάρκεια των οποίων θα προλάβει να σημειώσει και 12 γκολ. Θα κατακτήσει με την ομάδα τα Πρωταθληματα των περιόδων 1962-63 και 1967-68 καθώς και τα Κύπελλα Ελλάδας των περιόδων 1963-64 και 1965-66 ενώ θα είναι βασικό στέλεχος της ομάδας που θα φτάσει μέχρι τον Προημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της περιόδου 1968-69.
Με την φανέλλα της Εθνικής Ελλάδας πραγματοποίησε 7 συμμετοχές, κάνοντας ντεμπούτο του στις 15 Νοεμβρίου 1959 εναντίον της Γιουγκοσλαβίας ενώ φόρεσε το εθνόσημο για τελευταία φορά στις 10 Μαΐου 1967 όταν η Ελλάδα αντιμετώπισε τη Φινλανδία.
Το καλοκαίρι του 1969 αποχώρησε από την ΑΕΚ και αγωνίστηκε για την περίοδο 1969-70 στην ομάδα της Παναχαϊκής. Μετά το τέλος της περιόδου αυτής εγκατέλειψε την ενεργό δράση περνώντας άμεσα στον χώρο της προπονητικής καθώς ήταν ήδη επαγγελματίας γυμναστής. Σαν προπονητής εργάστηκε σε ομάδες Β’ και Γ’ Εθνικής κατηγορίας ενώ ανέλαβε για μικρό διάστημα και την ομάδα της ΑΕΚ στην διάρκεια της περιόδου 1973-74. Η προπονητική του καριέρα αναλώθηκε περισσότερο στις Εθνικές ομάδες όπου υπήρξε κατά καιρούς υπεύθυνος διαφόρων ηλικιακών κλιμακίων, βοηθός προπονητή στην Εθνική Ανδρών επί σειρά ετών ενώ χρημάτισε και πρώτος τεχνικός της ανδρικής Εθνικής ομάδας από τον Νοέμβριο του 1988 ως τον Μάρτιο του 1989, αντικαθιστώντας τον Μίλτο Παπαποστόλου και καθοδηγώντας την ομάδα σε 7 φιλικά ματς
Διατηρούσε πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ στην Αθήνα επί της οδού Αγίου Μελετίου.
Ο Αλέκος Σοφιανίδης έφυγε από την ζωή στις 6 Ιουλίου 2010 νικημένος από την επάρατη νόσο μετά από μακροχρόνια μάχη.

Βαγγέλης “Τζώννυ” Παραπραστανίτης – 1980/1984

Ο γεννημένος στις 10 Φεβρουαρίου 1955 στο Μουζάκι Καρδίτσας “Τζώννυ”, ξεκίνησε την συστηματική ενασχόληση με το ποδόσφαιρο σε ηλικία 13 ετών όταν το 1968 εντάχθηκε στην ομάδα του χωριού του την “Πρόοδο Μουζακίου” υπό την τεχνική καθοδήγηση του προπονητή Μανδέλου. Η φήμη του γρήγορα εξαπλώθηκε πέρα από τα όρια του Μουζακίου και το 1972 μεταγράφηκε στην ομάδα των Τρικάλων. Εκεί με προπονητή τον Πάγκαλο ξεδίπλωσε τις πτυχές του πλούσιου ταλέντου που διέθετε με αποτέλεσμα να καλείται να καλύψει κατά περίπτωση όλες σχεδόν τις θέσεις τις ενδεκάδας πάντα διακρινόμενος είτε σαν επιθετικός και σκόρερ είτε σαν αμυντικός ή μέσος. Οι εμφανίσεις του προκάλεσαν το ενδιαφέρον των μεγάλων του Κέντρου και της Θεσσαλονίκης. Πρώτος μπήκε στον “χορό” της απόκτησης του ο Ολυμπιακός το 1977 δίνοντας μάλιστα δύο φιλικά με την ομάδα των Τρικάλων αποκλειστικά για την παρακολούθηση του. Η μεταγραφή χάλασε την τελευταία στιγμή για άγνωστους λόγους και την επόμενη χρονιά ήταν η σειρά του ΠΑΟ να ενδιαφερθεί γι αυτόν χωρίς όμως να ολοκληρωθεί και πάλι η μεταγραφή. Ακολούθησαν το 1979 οι ΠΑΟΚ και Άρης χωρίς όμως να πετύχουν να τον εντάξουν στη δύναμη τους. Η απογοήτευση του Παραπραστανίτη ήταν τέτοια που από το μυαλό του πέρασε μέχρι και η μετανάστευση στον Καναδά αναζητώντας καλύτερες οικονομικές απολαβές και βελτίωση των συνθηκών στην ζωή του. Όλα αυτά αλλά και τον διακαή του πόθο να αγωνιστεί σε μια μεγάλη ομάδα ήρθε να κάνει πραγματικότητα ο τότε Έφορος της ΑΕΚ Θανάσης Τσίτος τον Δεκέμβριο του 1979 δίνοντας μεγάλη μάχη για να πείσει τους διοικούντες για την αξία του ποδοσφαιριστή. Τελικά ο “Τζώννυ” μεταγράφηκε στην ΑΕΚ αντί 4 περίπου εκατομμυρίων δραχμών  με σκοπό δώσει λύσεις στις θέσεις του λίμπερο και του στόπερ. Στη συνέχεια καθιερώθηκε από τον Μίλτο Παπαποστόλου στο αριστερό άκρο της άμυνας. Οι εμφανίσεις του με την ΑΕΚ τον έχρισαν ακόμη και διεθνή (1 φορά με την ανδρών) όμως στο θυμικό του ΑΕΚτζήδικου κόσμου έμεινε γι΄αυτό το “Τζώννυ” το οποίο ο φίλαθλος κόσμος είχε συνδυάσει με τη γνωστή μάρκα ουίσκι Johnnie Walker, αλλά ο ίδιος ο Παραπραστανίτης ξεκαθάρισε ότι επρόκειτο για παρατσούκλι από την εποχή των Τρικάλων και λόγω της ομοιότητάς του με το δεκαθλητή Τζώννυ Βαϊσμίλλερ. Στην ΑΕΚ σίγουρα δεν εντυπωσίασε αφού οι διοικητικοί κλυδωνισμοί και το γεγονός ότι υπήρξε επιλογή της διοίκησης Μπάρλου, τον έφεραν σύντομα σε δυσμένεια από την πλευρά Ζαφειρόπουλου. Αποχώρησε σχετικά σύντομα, το 1984 για την ομάδα του Αιγάλεω, το οποίο τον ήθελε και πριν τη μεταγραφή του στην ΑΕΚ. Στο Αιγάλεω έκανε μεγάλη καριέρα στη θέση του στόπερ, ακολουθώντας το σε όλες τις κατηγορίες μέχρι το 1992 που σταμάτησε να παίζει ποδόσφαιρο σε ηλικία 38 ετών. Παράλληλα με το ποδόσφαιρο υπηρέτησε και στο Πυροσβεστικό Σώμα.

Πρόεδρος: Λουκάς Μπάρλος

Προπονητής: Χέρμαν Στέσλ – Hermann Stessl – 1η σεζόν (1η – 27η αγωνιστική) και
Μίλτος Παπαποστόλου – υπηρεσιακός (28η – 34η αγωνιστική)

Τερματοφύλακες : Λάκης Στεργιούδας – Νίκος Χρηστίδης – Σπύρος Οικονομόπουλος

Αμυντικοί : Στέλιος Μανωλάς – Παναγιώτης Στυλιανόπουλος – Μπάμπης Ιντζόγλου – Λάκης Νικολάου – Πέτρος Ραβούσης – Άρης Δαμιανίδης – Γιάννης Μουσούρης – Λύσσανδρος Γεωργαμλής – Τάκης Αργυρός – Γιώργος Καλογερόπουλος – Σταύρος Λέτσας

Μέσοι : Χρήστος Αρδίζογλου – Τάκης Νικολούδης – Διονύσης Τσάμης – Μίμης Δομάζος – Χρήστος Καλαϊτζίδης – Σπύρος Θώδης – Φράνιο Βλάντιτς – Κασσελάκης

Επιθετικοί : Τάσος Κωνσταντίνου – Θωμάς Μαύρος – Ντούσαν Μπάγεβιτς – Γιώργος Χατζηιωαννίδης – Πανίκος Χατζηλοΐζου – Ζωγράφος

ΑΕΚ : Στεργιούδας, Δαμιανίδης, Ιντζόγλου, Ραβούσης, Νικολάου (59′ Αργυρός), Δομάζος, Βλάντιτς, Νικολούδης (68′ Θώδης), Μπάγεβιτς, Αρδίζογλου, Μαύρος.
Προπονητής : Χέρμαν Στέσλ

Παρά το βαρύ σκορ του πρώτου αγώνα, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό σημειώθηκε, επέτρεπαν στην ΑΕΚ να αισιοδοξεί για κάτι καλό στον επαναληπτικό.
Στην Ν. Φιλαδέλφεια στις 3 Οκτωβρίου 1979 μπροστά σε 35000 θεατές και με διαιτητή τον Ελβετό Αντρέ Ντάϊνα η ΑΕΚ ζητούσε για άλλη μια φορά στην ιστορία της την ανατροπή.
Στο ξεκίνημα του παιγνιδιού έδειξε ότι για άλλη μια φορά ήταν ικανή για κάτι τέτοιο. Στο 13′ ένα αυτογκόλ του Ρουμάνου αμυντικού Πέτρε Ιβάν άνοιξε το σκορ κάνοντας το 1-0 και λίγα λεπτά αργότερα στο 20′ ο Φράνιο Βλάντιτς διπλασίασε τα τέρματα της ΑΕΚ σημειώνοντας το 2-0. Η Ένωση είχε μπροστά της πάνω από μία ώρα αγώνα για να πετύχει ένα τρίτο γκολ που θα ισοφάριζε το σκορ του πρώτου ματς.
Αυτό το γκολ δεν σημειώθηκε ποτέ χάρις στον ανεκδιήγητο Ελβετό διαιτητή που αρνήθηκε στην ΑΕΚ τρία καθαρά πέναλτι και την νίκη ή και την πρόκριση στον επόμενο γύρο. Η οργή των Ενωσιτών παικτών και παραγόντων ξεχείλιζε και τα επεισόδια που ακολούθησαν στα αποδυτήρια και το δωμάτιο των διαιτητών έφεραν την τιμωρία της ΑΕΚ από την ΟΥΕΦΑ με αποκλεισμό για ένα χρόνο από τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Οι μετέπειτα αποκαλύψεις δημοσιευμάτων της εποχής για την Εβραϊκή καταγωγή με Ρουμανικές ρίζες του Ντάϊνα έμειναν να συζητούνται μεταξύ των οπαδών της Ένωσης.

ΑΕΚ : Στεργιούδας, Ιντζόγλου, Ραβούσης, Νικολάου (82′ Καλαϊτζίδης), Μουσούρης, Αρδίζογλου, Νικολούδης , Θώδης, Βλάντιτς, Μπάγεβιτς (53′ Τάσσος), Μαύρος.
Προπονητής : Χέρμαν Στέσλ

ΑΡΓΚΕΣ ΠΙΤΕΣΤΙ : Γκεόργκε, Στάνκου, Ιβάν (68′ Μοϊσέσκου), Καρστέα, Μπαρμπουλέσκου, Τόμα, Ντορουνικολάε, Ιοβανέσκου, Ντομπρίν, Τσιβέσκου, Ράντου (86′ Ιατάν).
Προπονητής : Φλορίν Χαλατζιάν

Πρόεδρος: Αλέξανδρος Μακρίδης

Προπονητής: Μίρκο Κοκότοβιτς (Mirko Kokotović) – 1η σεζόν – Τρύφων Τζανετής

Τερματοφύλακες : Στέλιος Σεραφείδης – Βαγγέλης Πετράκης

Αμυντικοί : Φώτης Μπαλόπουλος – Γιώργος Κεφαλίδης – Αλέκος Ιορδάνου – Μίλτος Παπαποστόλου – Μανώλης Κανελλόπουλος – Τάκης Στασινόπουλος – Λάκης Φρογουδάκης – Θεόφιλος Βερνέζης

Μέσοι : Ανδρέας Σταματιάδης – Στέλιος Σκευοφύλαξ – Αλέκος Σοφιανίδης – Γιώργος Πετρίδης – Φάνης Τασίνος

Επιθετικοί : Μίμης Παπαϊωάννου – Κώστας Νεστορίδης – Κώστας Παπαγεωργίου – Σπύρος Πομώνης – Λεφτέρ Κιουτσουκαντόν (Αντωνιάδης) – Αιμίλιος Θεοφανίδης

 

---

Η Παρουσία στην Ευρώπη

Κύπελλο Κυπελλούχων 1964/65 – Α’ Γύρος

Η Νέα Φιλαδέλφεια φόρεσε τα γιορτινά της και πάνω από 30 χιλιάδες φίλαθλοι έσπευσαν να θαυμάσουν τον πρώτο σκόρερ του Μουντιάλ της Χιλής Ντράζεν Γέρκοβιτς και τους υπόλοιπους φημισμένους Γιουγκοσλάβους της Ντινάμο Ζάγκρεμπ με την οποία κληρώθηκε η ΑΕΚ. Το θέαμα εν τέλει δεν ήταν το αναμενόμενο, αφού ΑΕΚ και Ντινάμο ξεκίνησαν φοβισμένα και σκληρά. Ιδιαιτέρως οι Γιουγκοσλάβοι, ήταν υπέρ το δέον αντιαθλητικοί και από το πρώτο δεκάλεπτο έδειξαν τη διάθεσή τους: ήθελαν την ισοπαλία και να ροκανίσουν το χρόνο. Η ΑΕΚ από την άλλη πίεζε ανορθόδοξα και η μοναδική ουσιαστικά επικίνδυνη κατάσταση που δημιούργησε στο πρώτο ημίχρονο ήταν η “μπούκα” του πολύ καλού Πομώνη από δεξιά με την τραβέρσα του να σταματάει στο χέρι του Κασούμοβιτς. Ο Ρουμάνος διαιτητής αρνήθηκε το πέναλτι και οι παίκτες της Ένωσης κυριεύθηκαν από έντονο εκνευρισμό, με κορωνίδα την πολύ κακή βραδιά του συνήθως ήρεμου και πράου Σταματιάδη, ο οποίος κατέστρεφε ουσιαστικά όλες τις εν δυνάμει επικίνδυνες φάσεις που δημιουργούσε το δίδυμο των Μπαλόπουλου – Πομώνη στη δεξιά πλευρά. Το κακό ματς συνεχίστηκε και στο δεύτερο μέρος και όλα έδειχναν ότι οι Γιουγκοσλάβοι θα φύγουν από την Αθήνα παίρνοντας αυτό που ήθελαν. Μετά τη συμπλήρωση μιας ώρας παιχνιδιού, οι Γιουγκοσλάβοι το είχαν παρακάνει με τα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα και ο Πόπα δεν χαρίστηκε στον Ζντένκο Κόμπεσακ που σήκωσε στον αέρα το Μίμη Παπαϊωάννου: κόκκινη κάρτα και αποβολή. Ακολούθησε σύρραξη μεταξύ των ποδοσφαιριστών, οι εξαγριωμένοι οπαδοί πετούσαν πορτοκαλάδες αι αντικείμενα στον αγωνιστικό χώρο και λίγο έλειψε να διακοπεί το παιχνίδι σε βάρος της ΑΕΚ. Η διακοπή ευνόησε την ελληνική ομάδα και ακολούθησε τρομερή πίεση με τον ανεβασμένο Πετρίδη να σεντράρει στο Νεστορίδη και αυτός με το “μυτάκι” να σηκώνει τη μπάλα στο Μίμη Παπαϊωάννου, ο οποίος με ένα πολύ δυνατό σκροπ εκτέλεσε το Σκόριτς. Πριν προλάβουν να συνέλθουν οι Γιουγκοσλάβοι, η ΑΕΚ έφτασε στο θρίαμβο: βαθειά μπαλιά του Σκευοφύλακα στον Κώστα Νεστορίδη, ο οποίος με ένα από τα γνωστά του “ζογκλερικά” αφού έδειξε να χάνει στην αρχή τον έλεγχο της μπάλας, εξαπολύει ένα φαλτσαριστό σουτ που παρά την παρέμβαση του Σκόριτς κατέληξε στο βάθος των δικτύων του. Το παιχνίδι τελειώνει και η ΑΕΚ αποκτά ένα πολύ σημαντικό προβάδισμα και κατακτά μια ιστορική νίκη, την πρώτη στην ιστορία της στα ευρωπαϊκά Κύπελλα.

9 Σεπτεμβρίου 1964
ΑΕΚ – Ντινάμο Ζάγκρεμπ 2-0 / Διαιτητής ο Ρουμάνος Μίχαϊ Πόπα
ΑΕΚ: Σεραφείδης, Μπαλόπουλος, Κεφαλίδης, Σοφιανίδης, Ιορδάνου, Σταματιάδης, Νεστορίδης, Πομώνης, Παπαϊωάννου, Σκευοφύλαξ, Πετρίδης
Προπονητής: Μίρκο Κοκότοβιτς
Ντινάμο: Σκόριτς, Κριζάι, Ράμλιακ, Κασούμοβιτς, Μπέλιν, Πούλτσαν, Ρόρα, Κόμπεσακ, Λάμζα, Ζαμπάτα, Γέρκοβιτς
Προπονητής: Βλάτκο Κόνιεβοντ

Η ρεβάνς στο Maksimir του Ζάγκρεμπ εξελίχθηκε σε “πόλεμο” αφού οι Κροάτες (Γιουγκοσλάβοι τότε) επέδειξαν πρωτοφανή φανατισμό και ήταν ακόμη πιο σκληροί από το πρώτο παιγνίδι. Ο (και πάλι) Ρουμάνος διαιτητής, αυτή τη φορά “προστάτευσε” την έδρα και κάρτες αποφάσισε να βγάλει από το τσεπάκι του μόνον όταν το πράγμα ξέφυγε επικίνδυνα στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Κόνιεβοντ παρέταξε πολύ πιο επιθετικά τη Ντινάμο, η πολύ καλή εμφάνιση όμως του Στέλιου Σεραφείδη και του Αλέκου Ιορδάνου που περιόρισε το μεγάλο κανόνι των Γιουγκοσλάβων, τον Ντράζεν Γέρκοβιτς. Το ημίχορνο έκλεισε με το χειρότερο τρόπο για την ΑΕΚ, αφού μετά από μια φάση διαρκείας στην περιοχή της ΑΕΚ, ο Στέπαν Λάμζα έσπρωξε τη μπάλα στα δίχτυα στέλνοντας τους Κροάτες με ανυψωμένο ηθικό στα αποδυτήρια. Με την ίδια ορμή και με το παιχνίδι να αγγίζει τα όρια του αντιαθλητικού, η Ντινάμο έφτασε πολύ γρήγορα και στην ισοφάριση του σκορ του πρώτου ματς, όταν ο Σλάβεν Ζαμπάτα εκμεταλλεύθηκε την αδράνεια του Σοφιανίδη, κάνοντας το 2-0 στο 50ο λεπτό. Πριν προλάβει να συνέλθει η ΑΕΚ, οι Κροάτες εξασφάλισαν σκορ πρόκρισης επτά λεπτά αργότερα: ο παγκόσμιας κλάσης και θηριώδης Ντράζαν Γέρκοβιτς νίκησε στον αέρα τον Ιορδάνου και έγραψε το 3-0. Από εκείνο το σημείο και έπειτα δεν παίχτηκε ποδόσφαιρο. Οι παίκτες της ΑΕΚ σαφέστατα εκνευρισμένοι και καταβεβλημένοι από το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων τους, άρχισαν να παίζουν και εκείνοι αντιαθλητικά. Το κλίμα στο Μάξιμιρ ήταν ιδιαιτέρως τεταμένο (κάποιοι ποδοσφαιριστές της Ένωσης μίλησαν για τρομοκρατικό κλίμα μετά το τέλος της αναμέτρησης) και ο συνήθης ήσυχος Σπύρος Πομώνης αποβάλλεται στο 76ο λεπτό. Συνέχεια στο ίδιο μοτίβο, οι Κροάτες ροκανίζουν το χρόνο, εξακολουθούν με την ανέχεια του Ρουμάνου ρέφερι να “χτυπούν στο ψαχνό” και ο Ζάμπατα θα δει την κόκκινη κάρτα πεντε λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα όταν θα χτυπήσει τον Ανδρέα Σταματιάδη εκτός φάσης. Ακολούθησε νέα σύρραξη, νέα επεισόδια, τα οποία κορυφώθηκαν με τη λήξη, όταν ακρετοί από τους Κροάτες “φιλάθλους” εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο και κινήθηκαν εναντίον των παικτών της ΑΕΚ και της ελληνικής αποστολής. Τα χειρότερα αποφεύχθηκαν χάρις στις παρεμβάσεις του Μίρκο Κοκότοβιτς και ειλικρινά κανείς δεν γνωρίζει τί θα συνέβαινε εάν στη θέση του (Κροάτη μεταξύ άλλων) Γιουγκοσλάβου προπονητή, καθόταν κάποιος άλλος, διαφορετικής εθνικότητας. Τελικό αποτέλεσμα, 3-0 και η ΑΕΚ εκτός της δεύτερης φάσης. Σημειωτέον ότι η Ντινάμο αποκλείστηκε στα προημιτελικά του θεσμού από την Τορίνο, επίσης μετά από ένα ανάλογων επεισοδίων παιγνίδι στο “Maksimir”.

16 Σεπτεμβρίου 1964
Ντινάμο Ζάγκρεμπ – ΑΕΚ 3-0 / Διαιτητής ο Ρουμάνος Πέτρ Σοτίρ
Ντινάμο: Σκόριτς, Ματούς, Κασούμοβιτς, Μπέλιν, Ράμλιακ, Λάμζα, Μέσιτς, Ρόρα, Πούλτσαν, Ζάμπατα, Γέρκοβιτς
Προπονητής: Βλάτκο Κόνιεβοντ
ΑΕΚ: Σεραφείδης, Μπαλόπουλος, Κεφαλίδης, Ιορδάνου, Σοφιανίδης, Σταματιάδης, Τασσίνος, Σκευοφύλαξ, Πομώνης, Νεστορίδης, Πετρίδης
Προπονητής: Μίρκο Κοκότοβιτς

Πρόεδρος: Αλέξανδρος Μακρίδης

Προπονητής: Χάϊνριχ “Βούντι” Μίλλερ (Heinrich “Wudi” Müller) – 1η σεζόν

Τερματοφύλακες : Στέλιος Σεραφείδης – Βαγγέλης Πετράκης – Θεόδωρος Μανιατέας

Αμυντικοί : Μίλτος Παπαποστόλου – Μανώλης Κανελλόπουλος – Θεόφιλος Βερνέζης – Τάκης Στασινόπουλος – Παναγιώτης Χαραλαμπίδης – Δημήτρης Αναστασιάδης – Αλέκος Ιορδάνου

Μέσοι : Στέλιος Σκευοφύλαξ – Ανδρέας Σταματιάδης – Φάνης Τασίνος – Αλέκος Σοφιανίδης – Γιώργος Πετρίδης – Μιχάλης Σιμιγδαλάς

Επιθετικοί : Μίμης Παπαϊωάννου – Κώστας Παπαγεωργίου – Κώστας Νεστορίδης – Σπύρος Πομώνης – Άρης Τσαχουρίδης – Αιμίλιος Θεοφανίδης – Νίκος Σεβαστόπουλος – Νίκος Σπυρόπουλος

 

Κύπελλο Ελλάδας

Στην διοργάνωση του Κυπέλλου Ελλάδας, η ΑΕΚ κατάφερε να “σώσει” τη χρονιά μετά την αποτυχία στο Πρωτάθλημα, κατακτώντας το τρόπαιο μετά από 8 περιόδους στις διοργανώσεις των οποίων έφτασε το πολύ μέχρι την Προημιτελική φάση. Η κατάκτηση του Κυπέλλου συντελέσθηκε με επεισοδιακό τρόπο, με καμία όμως ευθύνη να βαρύνει την ίδια την Ένωση.
Στην φάση των “32” της διοργάνωσης η ΑΕΚ απέκλεισε την Αναγέννηση Άρτας συντρίβοντας την εκτός έδρας στις 26/4/1964 με 0-7. Οι αγώνες της φάσης των “16” έφεραν την Ένωση αντιμέτωπη και πάλι εκτός έδρας με τον ΠΑΟΚ στην Θεσσαλονίκη στις 24/5/1964. Ο κανονικός αγώνας έληξε ισόπαλος χωρίς γκολ και οδηγήθηκε στην παράταση όπου η ΑΕΚ επιβλήθηκε με 0-3 του Δικεφάλου του Βορρά. Οι εκτός έδρας αναμετρήσεις θα συνεχιστούν και στην Προημιτελική φάση του θεσμού, όπου η ΑΕΚ αντιμετωπίζει στις 3/6/1964 στο Στάδιο Καραϊσκάκη την γηπεδούχο Προοδευτική και την αποκλείει με νίκη 0-1. Η κλήρωση των Ημιτελικών αγώνων φέρνει αντιμέτωπους Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στο γήπεδο Λεωφόρου και Πιερικό και ΑΕΚ στην Κατερίνη. Δεδομένου ότι ο Τελικός διεξάγεται σε ουδέτερο γήπεδο, αν η ΑΕΚ φτάσει στην κατάκτηση θα το κάνει χωρίς να έχει πατήσει το τερέν της Νέας Φιλαδέλφειας.

Πρόεδρος: Νικόλαος Γκούμας

Προπονητής: Γιένε Τσάκναντυ (Jenő Csaknády) – 1η σεζόν (έως 22 Φεβρουαρίου 1963) – Γιώργος Νταϊσπάγγος

Τερματοφύλακες : Στέλιος Σεραφείδης – Βαγγέλης Πετράκης

Αμυντικοί : Μανώλης Κανελλόπουλος – Γιάννης Μαρδίτσης – Μίλτος Παπαποστόλου – Γιάννης Δούκας – Μανώλης Κλικόπουλος

Μέσοι : Αλέκος Σοφιανίδης – Στέλιος Σκευοφύλαξ – Τάκης Κουλίδης – Γιώργος Πετρίδης – Ανδρέας Σταματιάδης

Επιθετικοί : Μίμης Παπαϊωάννου – Κώστας Νεστορίδης – Ιμπραήμ Μουχράμπι – Άρης Τσαχουρίδης – Πανίκος Κρυστάλλης – Θανάσης Γκούβας – Δημήτρης Ζάγκυλος – Νίκος Σπυρόπουλος

Πρόεδρος: Νικόλαος Γκούμας

Προπονητής: Τρύφων Τζανετής – 3η σεζόν

Τερματοφύλακες : Στέλιος Σεραφείδης – Σωτήρης Φακής

Αμυντικοί : Θεόφιλος Βερνέζης – Γιάννης Μαρδίτσης – Δημήτρης Αναστασιάδης – Δημήτρης Ζάγκυλος – Πέτρος Σταματελόπουλος

Μέσοι : Στέλιος Σκευοφύλαξ – Αλέκος Σοφιανίδης – Μίλτος Παπαποστόλου – Πανίκος Κρυστάλλης – Ανδρέας Σταματιάδης – Δημήτρης Τζανέρας

Επιθετικοί : Κώστας Νεστορίδης – Γιώργος Πετρίδης – Άρης Τσαχουρίδης – Στέφανος Δεμίρης – Θανάσης Γκούβας – Χρήστος Άμπος – Σίμος Βαβαλέρος

Το καλοκαίρι του 1961 η ΑΕΚ φιλοδοξούσε να επανέλθει δυναμικά στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος.
Με τον Τρύφωνα Τζανετή στη καθοδήγηση της ομάδας και τον Μαρόπουλο ουσιαστικά σε θέση τεχνικού διευθυντή,πραγματοποίησε τις μεταγραφές των Πανίκου Κρυστάλλη, Δημήτρη Ζάγκυλου που εθεωρούντο ποιοτικοί ποδοσφαιριστές και προέρχονταν απο τη Κύπρο.
Ακόμα,αποκτήθηκε ο Στέλιος Σκευοφύλακας που έμελλε να έχει σημαντικό ρόλο στην ΑΕΚ καθώς αγωνίστηκε σε αυτή μία δωδεκαετία.
Επίσης,διεκδικήθηκε ο Αριστείδης Καμάρας από τον Απόλλωνα Αθηνών, όμως τη τελευταία μέρα των μεταγραφών αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό.
Η ΑΕΚ ξεκίνησε δυνατά στο πρωτάθλημα με τρεις διαδοχικές νίκες μεταξύ των οποίων το εμφατικό 8-0 εκτός έδρας έναντι του Αιγάλεω που αποτελεί την μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη σε επίπεδο Α’Εθνικής, ενώ την 4η αγωνιστική έφερε ισοπαλία 0-0 με τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια αν και ήταν καταφανώς καλύτερη από τον αντίπαλο της.
Την 6η αγωνιστική η ΑΕΚ βρέθηκε στη κορυφή μαζί με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό όπου παρέμεινε μέχρι την 8η αγωνιστική όταν και αντιμετώπιζε τον Παναθηναϊκό και χωρίς να έχει δεχθεί η εστία της ούτε ένα τέρμα.
Στο ντέρμπυ κορυφής λοιπόν,η ΑΕΚ βρέθηκε να χάνει με 2-0,μείωσε σε 2-1 αλλά στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα κατέρρευσε με αποτέλεσμα να ηττηθεί με 4-1 ενώ οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού μπορούσαν να διευρύνουν ακόμα περισσότερο το σκορ. Έτσι, η ΑΕΚ πέρασε στη δεύτερη θέση,ωστόσο συνέχισε να έχει καλές επιδόσεις με νίκες εκτός των άλλων επί του ΠΑΟΚ εκτός έδρας.
Ηττήθηκε όμως και από τον Απόλλωνα Αθηνών ο οποίος εκείνη την εποχή είχε αξιόμαχο σύνολο και βρισκόταν στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας.
Ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος βρήκε την “Ένωση” στη δεύτερη θέση και σε απόσταση πέντε βαθμών από τον πρώτο Παναθηναίκό.
Με διάφορες αυξομειώσεις αυτή ήταν η βαθμολογική διαφορά μέχρι την 28 αγωνιστική,όταν και διεξήχθη ο αγώνας ΑΕΚ – ΠΑΟ ο οποίος αν έληγε με νίκη των γηπεδούχων,τους έδινε κάποιες αμυδρές ελπίδες για τη κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Σε μία κατάμεστη Νέα Φιλαδέλφεια η ΑΕΚ μπήκε δυνατά και περίπου στο ημίωρο του αγώνα προηγείτο με 2-0.
Λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου ο Παναθηναίκός μείωσε σε 2-1 και στο δεύτερο ημίχρονο πέτυχε την ολική ανατροπή νικώντας με 2-3,κάτι που συνέβη και εξαιτίας λαθών ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ.
Στη συνέχεια η ΑΕΚ στόχευε στη κατάκτηση της δεύτερης θέσης με κύριους ανταγωνιστές τον Ολυμπιακό και τον Απόλλωνα,μάλιστα ο τελευταίος την νίκησε και στη Νέα Φιλαδέλφεια με 0-1 και την πέρασε στη βαθμολογία,έτσι στο τέλος του πρωταθλήματος η ΑΕΚ τερμάτισε στη 4η θέση πίσω από τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό,τον Ολυμπιακό και τον Απόλλωνα.

Kύπελλο Ελλάδας

Στην φάση των “32” η ΑΕΚ επικράτησε της Καλαμάτας με 2-0 άνευ αγώνος.
Στη φάση των “16” αντιμετώπισε τον Απόλλωνα Αθηνών που διέθετε ανταγωνιστική ομάδα.
Ο αγώνας διεξήχθη στη Νέα Φιλαδέλφεια παρουσία περίπου δέκα χιλιάδων θεατών και η ΑΕΚ ηττήθηκε με 2-1.
Οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν αρκετά νωρίς στο σκορ αλλά ο Απόλλωνας ισοφάρισε στο πρώτο ημίχρονο και στο δεύτερο πέτυχε το γκολ της νίκης.
Ήταν η τρίτη φορά μέσα στην ίδια χρονιά που ο Απόλλωνας κέρδιζε την ΑΕΚ, καθώς είχαν προηγηθεί και δύο νίκες του στο πρωτάθλημα. Έτσι υπήρξε ο κακός δαίμονας της ΑΕΚ την συγκεκριμένη περίοδο.

Πρόεδρος: Νικόλαος Γκούμας

Προπονητής: Τρύφων Τζανετής – 2η σεζόν (μαζί με τον Χάρι Αουρέτνικ)

Τερματοφύλακες: Στέλιος Σεραφείδης – Σωτήρης Φακής – Κίμων Δημητρίου

Αμυντικοί: Θεόφιλος Βερνέζης – Γιάννης Μαρδίτσης – Πέτρος Σταματελόπουλος – Δημήτρης Αναστασιάδης – Δημήτρης Διακάκης – Αντώνης Γαβανάς – Δημήτρης Τζανέρας

Μέσοι: Ανδρέας Σταματιάδης – Μίλτος Παπαποστόλου – Θύμιος Πολύζος – Αλέκος Σοφιανίδης

Επιθετικοί: Κώστας Νεστορίδης – Θανάσης Γκούβας – Γιώργος Πετρίδης – Χρήστος Άμπος – Στέφανος Δεμίρης – Άρης Τσαχουρίδης – Νίκος Ζαγκότσης – Αργύρης Αργυρόπουλος – Σπύρος Πομώνης – Δημήτρης Τσανούλας

 

Πρόεδρος: Λουκάς Μπάρλος

Προπονητής: Μίλτος Παπαποστόλου – 1η σεζόν

Τερματοφύλακες: Σπύρος Οικονομόπουλος- Νίκος Χρηστίδης- Λάκης Στεργιούδας

Αμυντικοί: Λύσσανδρος Γεωργαμλής -Στέλιος Μανωλάς – Παντελής (Λάκης) Νικολάου – Βαγγέλης Παραπραστανίτης – Πέτρος Ραβούσης – Γιώργος Ρήγας – Μιχάλης Τζιράκης – Γιώργος Καλογερόπουλος – Γιάννης Μουσούρης

Μέσοι: Χρήστος Αρδίζογλου – Κώστας Ελευθεράκης – Σπύρος Θώδης – Βαγγέλης Βλάχος – Franjo Vladic

Επιθετικοί: Dusan Bajevic – Θωμάς Μαύρος – Δημήτρης Γκέσιος – Μανώλης Κώττης – Τάσος Κωνσταντίνου – Δημήτρης Παπαδόπουλος – Θωμάς Σταφυλάς – Σταύρος Λέτσας

– Στο Κύπελλο Ελλάδος η ΑΕΚ αποκλείει στον πρώτο γύρο το Αιγάλεω νικώντας το στο γήπεδο της με 6-2 ενώ στο δεύτερο γύρο αποκλείει πάλι στην έδρα της την Καστοριά (κάτοχο του κυπέλου της προηγούμενης χρονιάς) με 2-0.
Στους επόμενους γύρους η ΑΕΚ στέκεται άτυχη καθώς κληρώνεται να αντιμετωπισει διαδοχικά τους ΠΑΟ,Αρη και ΠΑΟΚ.
Καταφέρνει και αποκλείει τον Παναθηναικό σε διπλά παιχνίδια: ΠΑΟ-ΑΕΚ 3-2 και ΑΕΚ-ΠΑΟ 1-0
Και στη φάση των προημιτελικών αποκλείει και τον Αρη: ΑΕΚ-Αρης 2-2 και Αρης-ΑΕΚ 0-1
Στον ημιτελικό κληρώνεται με τον ΠΑΟΚ και μένει εκτός τελικού με 2 ήττες και χωρίς να πετύχει γκολ: ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 1-0 (χαμένη εκτέλεση πέναλτυ του Μαύρου στο 80’) και ΑΕΚ-ΠΑΟΚ 0-2 (το παιχνίδι διεξήγχθη λόγω τιμωρίας στη Χαλκίδα)
Τελικά το κύπελλο για τη σεζόν 80-81 κατακτά ο Ολυμπιακός νικώντας στον τελικό τον ΠΑΟΚ με 3-1 στο στάδιο της Νέας Φιλαδέλφειας

* Η ομάδα δεν αγωνίστηκε στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα

Πρόεδρος: Νίκος Γκούμας

Προπονητής: Λούκας “Χάρι” Αουρέτνικ (Lukas “Harry” Aurednik) 1η σεζόν (1η έως και 11η αγωνιστική) – Τρύφων Τζανετής (12η αγωνιστική έως τέλος σεζόν)

Τερματοφύλακες : Στέλιος Σεραφείδης – Κίμων Δημητρίου – Σωτήρης Φακής

Αμυντικοί : Θεόφιλος Βερνέζης – Γιάννης Μαρδίτσης – Μίλτος Παπαποστόλου – Δημήτρης Αναστασιάδης – Θανάσης Τσαγγάρης – Δημήτρης Διακάκης – Πέτρος Σταματελόπουλος – Αλέκος Σοφιανίδης – Σταμάτης Σκαφίδας

Μέσοι : Θύμιος Πολύζος – Ανδρέας Σταματιάδης – Νίκος Μελισσής – Κώστας Ζωγράφος – Γιάννης Κανάκης

Επιθετικοί : Παυλάκης Εμμανουηλίδης – Κώστας Νεστορίδης – Γιώργος Πετρίδης – Χρήστος Άμπος – Στέφανος Δεμίρης – Αργύρης Αργυρόπουλος – Λουκάς Σισμάνης – Δημήτρης Τσανούλας

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ – ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

Από την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο 1958-59 είχαν αρχίσει να δρομολογούνται οι συζητήσεις για την δημιουργία ενιαίου Εθνικού Πρωταθλήματος στον χώρο του ποδοσφαίρου. Η ΕΠΟ διχαζόταν και αμφιταλαντευόταν να αποφασίσει καθώς οι αντιδράσεις των κατά τόπους σωματείων ήταν πολλές και ποικίλες. Δύο παράγοντες όμως στάθηκαν καθοριστικοί στην τελική απόφαση των ιθυνόντων του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Από την μία πλευρά οι συνεχώς εντεινόμενες πιέσεις της ΟΥΕΦΑ για θέσπιση Εθνικού Πρωταθλήματος έτσι ώστε να είναι πιό αξιοκρατική η εκπροσώπηση της Ελλάδας στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα και από την άλλη η κυβερνητική βούληση για θεσμοθέτηση του ΠΡΟ-ΠΟ οδήγησαν την ΕΠΟ στην δημιουργία και καθιέρωση των Α’ και Β’ Εθνικών κατηγοριών και την αντικατάσταση των Περιφερειακών Πρωταθλημάτων με ενιαίο Εθνικό Πρωτάθλημα.
Η στάση των σωματείων απέναντι στον νέο θεσμό δεν ήταν ενιαία και είχε σαν βασικό κριτήριο τις οικονομικές επιπτώσεις του νέου τρόπου διεξαγωγής στα ταμεία της κάθε ομάδας. Η συμφωνία επήλθε μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις και αφού η μεν ΕΠΟ αναγκάστηκε να εγγυηθεί την αποκατάσταση της απώλειας κερδών μέσω ποσοστού από τα έσοδα του ΠΡΟ-ΠΟ, η δε κυβέρνηση να προχωρήσει σε μείωση της φορολογίας των ομάδων επί των εισπράξεων τους από τα εισιτήρια των αγώνων.
Έτσι το Σάββατο 10 Οκτωβρίου 1959 στη Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ και παρουσία της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και εκπροσώπων της κυβέρνησης Καραμανλή, έγινε πραγματικότητα η Α’ Εθνική Κατηγορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Τα Περιφερειακά πρωταθλήματα καταργούνταν, το ΠΡΟ-ΠΟ, που είχε τυπικά ξεκινήσει από την 1/3/1959, αποκτούσε το ζητούμενο ενδιαφέρον των φιλάθλων και η “νέα εποχή” ξεκινούσε για το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Στην ίδια συνέλευση αποφασίστηκε η συμμετοχή 16 ομάδων στο νέο πρωτάθλημα που θα προέκυπταν από :
Τις 4 πρώτες στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Αθηνών: Παναθηναϊκό, Πανιώνιο, ΑΕΚ και Απόλλωνα Αθηνών.
Τις 4 πρώτες στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πειραιώς: Ολυμπιακό, Εθνικό, ΑΕ Νικαίας και Προοδευτική.
Τις 4 πρώτες στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Μακεδονίας (Θεσσαλονίκης): Άρη, ΠΑΟΚ, Απόλλωνα Θεσσαλονίκης και Ηρακλή.
Τις 2 πρώτες στον όμιλο Βορρά του Περιφερειακού Πρωταθλήματος: Δόξα Δράμας και Μέγα Αλέξανδρο Κατερίνης.
Τις πρώτες στους 2 υπο-ομίλους Νότου του Περιφερειακού Πρωταθλήματος: Παγκορινθιακό και Παναιγιάλειο.
Οι περισσότερες από τις ομάδες που συμμετείχαν σε αυτό, αντιμετώπισαν προβλήματα προσαρμογής καθώς καλούνταν να προσαρμοστούν σε συνθήκες άγνωστες σε πολλές από αυτές όπως οι μετακινήσεις ανά την επικράτεια, οι διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχεία κλπ.
Το πρώτο Πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής κατηγορίας ξεκίνησε στις 25/10/1959 και ο αρχηγός της ΑΕΚ Γιάννης Κανάκης ήταν ο σκόρερ του παρθενικού τέρματος όταν στο 3ο λεπτό του αγώνα απέναντι στον Εθνικό στο Στάδιο Καραϊσκάκη έκανε το 0-1 που έμελλε να είναι και το τελικό σκορ του αγώνα.
Η ΑΕΚ όντας η μοναδική διεκδικήτρια απέναντι στην παντοδυναμία του Ολυμπιακού της δεκαετίας του 1950, έμπαινε στο νέο Πρωτάθλημα με τα μάτια στραμμένα αποκλειστικά στον τίτλο. Άλλωστε είχε φτάσει ένα βήμα από τον τίτλο της προηγούμενης περιόδου όταν στον τελευταίο αγώνα στο Στάδιο Καραϊσκάκη προηγήθηκε με 0-2 στο δεκάλεπτο αλλά ισοφαρίστηκε στη συνέχεια και ο τίτλος πήγε στους ερυθρόλευκους.
Το καλοκαίρι του 1959 η ΑΕΚ ενισχύεται με τον Καβαλιώτη επιθετικό Στέφανο Δεμίρη, τον τερματοφύλακα Κίμωνα Δημητρίου, τον κεντρικό αμυντικό Διακάκη και τον 26χρονο Γιάννη Μαρδίτση από το Αιγάλεω. Οι μεταγραφές της Ένωσης δεν είναι ηχηρές καθώς όλοι θεωρούν ότι η ομάδα είναι πλήρης και πανέτοιμη για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος. Με τον Κώστα Νεστορίδη σε διαβολεμένη φόρμα και αστείρευτα κέφια να τελειώνει το Πρωτάθλημα με 33 γκολ σε 27 συμμετοχές, η Ένωση έδειχνε το απόλυτο φαβορί. Ο αξεπέραστος “Νέστορας” σε αρκετά ματς έμοιαζε να την παίρνει από το χέρι και να την οδηγεί μόνος του στον πολυπόθητο πρώτο μεταπολεμικό της τίτλο.
Τα “μαύρα σύννεφα” όμως δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους δείχνοντας με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι η μετονομασία του Πρωταθλήματος και η αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής του δεν συνιστούσαν αυτόματα και την εξάλειψη των παθογενειών περασμένων ετών.
Μόλις στην 11η αγωνιστική στις 17/1/1960, η ΑΕΚ αγωνίζεται στην Θεσσαλονίκη απέναντι στον Άρη, και ενώ το σκορ είναι 2-1 με γκολ των Γρηγοριάδη, Σισμανίδη και Γιώργου Πετρίδη, στο 84′ ο Πειραιώτης διαιτητής Δαμαλίτης εν μέσω συνεχών αλλαγών αποφάσεων και αφιταλαντευόμενος μεταξύ υπόδειξης πέναλτι ή έμμεσου σε ανατροπή παίκτη της ΑΕΚ μέσα στην περιοχή του Άρη, θα προκαλέσει σύρραξη μεταξύ των παικτών και διακοπή του αγώνα που θα επαναληφθεί δέκα ημέρες αργότερα με διαιτητή τον Ιταλό Εουτζίνο Ριγκάτο και θα αναδείξει τις δύο ομάδες ισόπαλες με 2-2.
Ο σοβαρός τραυματισμός του Κώστα Νεστορίδη στο εντός έδρας ματς με την Προοδευτική στις 24/1/1960 θα κρατήσει για περίπου ένα μήνα τον ίδιο μακριά από τα γήπεδα και την ΑΕΚ μακριά από τους 3 βαθμούς της νίκης καθώς στο διάστημα αυτό η Ένωση θα παραχωρήσει 3 ανέλπιστες ισοπαλίες σε Άρη, Μ.Αλέξανδρο και Απόλλωνα Θεσ/νίκης. Η τελική ισοβαθμία στην κορυφή με τον Παναθηναϊκό αποδεικνύει την σημασία αυτών των ισοπαλιών.
Κόντρα σε “Θεούς και δαίμονες” η Ένωση κρατιέται -κυρίως λόγω Νεστορίδη- ζωντανή στο κυνήγι του τίτλου και όντας πρωτοπόρος αγωνίζεται στις 18/6/1960 στο Στάδιο Καραϊσκάκη απέναντι στην αξιόμαχη Προοδευτική. Το τερέν μετατρέπεται σε ρίνγκ και μετά από πολύ ξύλο μεταξύ των παικτών και αρκετές αποβολές λήγει με ισόπαλο αποτέλεσμα (2-2), και τους Σεραφείδη, Πετρίδη μεταξύ των αποβληθέντων. Το περίεργο της ιστορίας είναι ότι αν και ο διαιτητής Ζάτσεβιτς δεν είχε καταγράψει τις αποβολές τους στο φύλλο αγώνα, οι δύο Ενωσίτες θα τιμωρηθούν με στοιχείο την έκθεση του παρατηρητή και ο μηνιαίος αποκλεισμός τους θα ισχύσει τελικά αρχής γενομένης από το μπαράζ τίτλου απέναντι στον Παναθηναϊκό !!!
Ακόμη και κάτω από αυτές τις συνθήκες η ΑΕΚ παραμένει πρώτη με 2 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο ΠΑΟ, μέχρι την … αποφράδα ημέρα της 24/7/1960 όταν παρατάσσεται στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης απέναντι στον Πανιώνιο. Η ποδοσφαιρική πιάτσα “βουίζει” όλη την εβδομάδα για τις φιλικές σχέσεις του Κώστα Νεστορίδη με τους πρώην συμπαίκτες του στον Πανιώνιο και προεξοφλεί άνετη επικράτηση της ΑΕΚ. Ως συνήθως η διάψευση έρχεται δριμεία. Ο Πανιώνιος προηγήθηκε με 2-0, ο Νεστορίδης μείωσε σε 2-1, οι Νεοσμυρνιώτες έκαναν το 3-1 και το αυτογκολ του Καζαντζίδη στο 90′ απλά ολοκλήρωσε το σκορ στο 3-2 αποδεικνύοντας ότι για τους παίκτες του Πανιωνίου το καθήκον υπερίσχυε της φιλίας. Δεν αποδείχθηκε το ίδιο στο Στάδιο Καραϊσκάκη, όπου την ίδια ώρα ο προηγούμενος στο ημίχρονο Ολυμπιακός με 1-0 απέναντι στους “τριφυλλοφόρους”, θεώρησε ότι καθήκον και “φιλία” μπορούν να μοιραστούν από … ένα ημίχρονο και αδιαφορώντας στο δεύτερο μισό του αγώνα ηττήθηκε με 1-4 από τον ΠΑΟ χαρίζοντας του την συμμετοχή στο μπαράζ.
Ο αγώνας μπαράζ της τελευταίας μέρας του Ιουλίου βρήκε την ΑΕΚ αποδεκατισμένη από τιμωρίες, με τον Σωτήρη Φακή για πρώτη φορά κάτω από τα δοκάρια της και απογοητευμένη από την τροπή που πήρε η κούρσα του Πρωταθλήματος με αποτέλεσμα την επικράτηση του ΠΑΟ με 2-1 παρά το προβάδισμα με 0-1 που είχε δώσει σην Ένωση ο Χρήστος Άμπος στο 14′, και τον πρώτο τίτλο της Α’ Εθνικής να βάφεται πράσινος.
Στο βάψιμο αυτό είχαν συνδράμει αρκετοί μεταξυ των οποίων και οι Πανιώνιος, Απόλλων Αθηνών οι οποίοι επικαλούμενοι εισπρακτική επιτυχία και οικονομική ενίσχυση των ταμείων τους, είχαν αποδεχθεί, με την κούρσα του τίτλου να βρίσκεται στην τελική της ευθεία, την διεξαγωγή των εντός έδρας αγώνων τους με τον ΠΑΟ στο, μεγαλύτερο των δικών τους, γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Το τέλος της περιόδου βρήκε την ΑΕΚ στην δεύτερη θέση του Πρωταθλήματος έχοντας την καλύτερη επίθεση με 77 γκολ και τον Κώστα Νεστορίδη πρώτο σκόρερ με 33 γκολ.
Από τα μέσα περίπου της περιόδου είχε εγκαταλέιψει την ενεργό δράση η μεγαλύτερη ως τότε μεταπολεμική “σημαία” της ΑΕΚ, ο Γιάννης Κανάκης, ενώ στο τέλος της σαιζόν αποχαιρέτησαν την ΑΕΚ ο Λάκης (Παύλος) Εμμανουηλίδης εγκαταλείποντας την ενεργό δράση και οι Νίκος Μελισσής, Θανάσης Τσαγγάρης, Λουκάς Σισμάνης και Κώστας Ζωγράφος.

Κύπελλο Ελλάδας

Στο ξεκίνημα του θεσμού του Κυπέλλου Ελλάδας για την περίοδο 1959-60, η ΑΕΚ αντιμετώπισε και απέκλεισε με χαρακτηριστική ευκολία και μεγάλα σκορ μια σειρά από ομάδες μικρότερων κατηγοριών όπως στις 23/9/59 την Πρόοδος Πατησιων με νίκη 5-0, στις 14/10/59 την Βικτώρια Αθηνών με νίκη 7-1, στις 4/11/59 τον Ηλυσιακό με νίκη 3-1, στις 27/12/59 την Δάφνη Μεταξουργείου με νίκη 3-1, στις 13/1/60 την Καλογρέζα με νίκη 7-0 και στις 2/3/60 τον Ατρόμητο Περιστερίου με νίκη 1-0. Η Ένωση δεν θα καταφέρει να προκριθεί στους “16” του θεσμού καθώς στην φάση των “32” θα γνωρίσει την εκτός έδρας ήττα με 2-0 και τον αποκλεισμό από τον Ολυμπιακό Χαλκίδας στις 10/4/60. Για την ομάδα της Χαλκίδας θα σκοράρει ο Βλάχος στο 50′ και στο 88′ λεπτό. Οι Ευβοιώτες είχαν επιλεγεί για να συμμετάσχουν στο πρώτο Πρωτάθλημα Α’ Εθνικής της περιόδου 1959-60 όταν αρχικά ο σχεδιασμός του περιελάμβανε 18 συμμετέχουσες ομάδες. Όταν τελικά ο αριθμός των ομάδων μειώθηκε στις 16, ο Ολυμπιακός Χαλκίδας έχασε την συμμετοχή του στην Α’ Εθνική μετά από τρείς αγώνες μπαράζ με την Προοδευτική με δύο ισοπαλίες και τελικά ήττα με 3-0 στην ουδέτερη έδρα της Ν. Φιλαδέλφειας.
Η ομάδα της Χαλκίδας θα αποκλειστεί στην Προημιτελική φάση από τον Ολυμπιακό με ήττα 4-0 και τελικά οι ερυθρόλευκοι θα κατακτήσουν το Κύπελλο σε διπλό τελικό με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό μετά πό ισοπαλία στην Λεωφόρο και νίκη με 3-0 στο Στάδιο Καραϊσκάκη στις 11 Σεπτεμβρίου (!!!) 1960. Όπως φάνηκε, το καλοκαίρι που μεσολάβησε δεν έκανε τους “πράσινους” να ξεχάσουν την πολύτιμη γι’ αυτούς …. αδιαφορία που έδειξαν οι “κόκκινοι” στο κρίσιμο μεταξύ τους ματς στην τελευταία αγωνιστική του Πρωταθλήματος.