Ένας από τους καλύτερους Έλληνες επιθετικούς όλων των εποχών και ταυτόχρονα εμβληματική φυσιογνωμία της ΑΕΚ, αφού εκτός από πολύ μεγάλος παίκτης και ηγέτης της, υπήρξε αργότερα και πρόεδρος της ομάδας.
Γεννημένος στις 17 Σεπτεμβρίου 1973 στο Γκίσεν της Γερμανίας, έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης και στην συνέχεια εντυπωσίασε για τρεις σεζόν με την φανέλα του Απόλλωνα Αθηνών. Κατά τις καλοκαιρινές μεταγραφικές περιόδους του 1995 και του 1996, ΑΕΚ και Ολυμπιακός “κονταροχτυπήθηκαν” πολύ έντονα για την απόκτησή του και τελικά στις 20 Ιουνίου 1996, σε μια κρίσιμη περίοδο για την ΑΕΚ (με την φυγή από την ομάδα του προπονητή Ντούσαν Μπάγεβιτς), καταλήγει -κατόπιν και δικής του επιθυμίας και πίεσης προς την διοίκηση του Απόλλωνα- στην “Ένωση”, με την μεταγραφή αυτή να ενθουσιάζει τον κόσμο της ομάδας και να αποτελεί σημαντικό “αντίβαρο” στην αποχώρηση του Μπάγεβιτς.
Δεν αργεί να εντυπωσιάσει και στην ΑΕΚ με την απόδοσή του, ενώ σταδιακά γίνεται εκ των βασικών ηγετών της ομάδας. Παίκτης με φοβερό “ξεπέταγμα”, ταχύτητα, ντρίμπλα, δύναμη, εξαιρετικά τελειώματα με τα πόδια αλλά και με το κεφάλι (παρότι βραχύσωμος), αλλά και με μεγάλα ηγετικά προσόντα, ανέπτυξε πολύ μεγάλους δεσμούς με τους φίλους της ΑΕΚ. Δεν κατέκτησε κάποιο πρωτάθλημα, αλλά ήταν μονίμως ένας εκ των καλύτερων ποδοσφαιριστών της ομάδας για την επταετία που φόρεσε την φανέλα της και γενικότερα ένας από τους ποιοτικότερους επιθετικούς που φόρεσαν ποτέ τα κιτρινόμαυρα. Ταυτόχρονα οι ηγετικές του τάσεις, το γεγονός ότι ήταν δηλωμένος οπαδός της ομάδας πριν καν μεταγραφεί σε αυτήν καθώς και ο έξαλλος τρόπος με τον οποίο πανηγύριζε πολλά γκολ που πετύχαινε, τον έδεσαν πάρα πολύ με τον κόσμο του “δικεφάλου”, με αποτέλεσμα αναμφίβολλα να μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας από τους ποδοσφαιριστές – “σημαίες” στην ιστορία της ΑΕΚ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι πάρα πολλοί φίλοι του ποδοσφαίρου έμπαιναν (και μπαίνουν ακόμα) σε διαδικασία σύγκρισης του Ντέμη με μια άλλη μεγάλη “σημαία” της ομάδας -και πρώτο σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος- τον μεγάλο Θωμά Μαύρο. Για μεγάλο διάστημα ο Ντέμης Νικολαίδης φόρεσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού της ομάδας, ενώ μονίμως αγωνιζόταν με το αγαπημένο του “11” στην φανέλα.
Είχε 189 συμμετοχές και 125 γκολ με την ΑΕΚ στο ελληνικό πρωτάθλημα, ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος το 1999 και σήμερα βρίσκεται στην 12η θέση των σκόρερ όλων των εποχών του ελληνικού πρωταθλήματος και στην 4η θέση των σκόρερ όλων των εποχών της ΑΕΚ για το πρωτάθλημα. Επίσης είναι ο 1ος σκόρερ όλων των εποχών της ΑΕΚ σε ευρωπαικούς αγώνες με 26 γκολ (και 2ος συνολικά Έλληνας σκόρερ σε ευρωπαικά παιχνίδια πίσω από τον Σαλπιγγίδη). Αναδείχτηκε καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής του πρωταθλήματος (βραβεία ΠΣΑΠ) για τις περιόδους 1996/1997 (μαζί με τους Κωστή και Φραντζέσκο), 1997/1998 και 2001/2002.

Ορισμένα επίσης αξιοσημείωτα στατιστικά για τον Ντέμη Νικολαίδη:
– 4ος σκόρερ στην ιστορία της ΑΕΚ σε όλες τις διοργανώσεις με 176 γκολ σε 270 αγώνες (πίσω από τους Παπαιωάννου, Νεστορίδη και Μαύρο)
– 1ος σκόρερ της ομάδας στο πρωτάθλημα για τις 6 από τις 7 σεζόν που αγωνίστηκε σε αυτήν
– Ένας από τους 3 παίκτες στην ιστορία της ομάδας (μαζί με τους Νεστορίδη και Μαύρο) που πέτυχαν 5 γκολ σε έναν αγώνα (ΑΕΚ-Καλαμάτα 6-1, για το πρωτάθλημα της περιόδου 1996/97)
– Είναι ο μοναδικός Έλληνας ποδοσφαιριστής που μέσα στο ίδιο ημερολογιακό έτος (το 2000) έχει σημειώσει καρέ τερμάτων σε αγώνα πρωταθλήματος (19/3/2000 ΑΕΚ-Ιωνικός 5-1), αγώνα κυπέλλου (17/8/2000 ΑΕΚ-Εθνικός 8-0) και ευρωπαϊκό αγώνα (26/10/2000 ΑΕΚ-Χερφόλγκε 5-0)
– Για την σεζόν 1997/98 σκόραρε σε 8 συνεχόμενα παιχνίδια πρωταθλήματος, κάτι που στο παρελθόν είχαν καταφέρει μόνο ο Σιδέρης του ΟΣΦΠ (2 φορές 1964/65, 1968/69) και ο Κώστας Νικολαίδης της ΑΕΚ (1967/68)
– 2 φορές 1ος σκόρερ κυπέλλου Ελλάδας (1996, 2000)

– Πέτυχε συνολικά 10 γκολ σε 20 αγώνες εναντίον του Ολυμπιακού

Όλα τα παραπάνω επιτεύγματά του γίνονται ακόμα σημαντικότερα αν υπολογίσει κανείς ότι ο Ντέμης αγωνίστηκε -μόνο- για 7 σεζόν σε μεγάλη ελληνική ομάδα, σαφώς λιγότερα δηλαδή από τα χρόνια που αγωνίστηκαν σε μεγάλες ελληνικές ομάδες αρκετοί άλλοι σημαντικοί επιθετικοί του παρελθόντος.

Με την εθνική ομάδα των ανδρών είχε συνολικά 54 συμμετοχές και 17 γκολ και ήταν στο ρόστερ της ομάδας που κατέκτησε το Euro 2004. Στο τέλος του 1999 αποφάσισε να αποσυρθεί από την εθνική ομάδα ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την διαιτησία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά το 2001 ο Ότο Ρεχάγκελ τον έπεισε να επιστρέψει στην ομάδα.

Το 2002 πήρε το βραβείο Fair Play από την παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαίρου γιατί (σηκώνοντας το χέρι) υπέδειξε στον διαιτητή Δούρο του τελικού κυπέλλου του 2000 με τον Ιωνικό, ότι σκόραρε με το χέρι (κι ενώ το σκορ ήταν 0-0 / τελικά το ματς έληξε 3-0 υπέρ της ΑΕΚ (https://www.youtube.com/watch?v=lv-5mp_lbCY).
Κατέκτησε με την ΑΕΚ 3 κύπελλα (1997,2000,2002) κι 1 Super Cup (1996).
Πάρα πολλά τα σημαντικά γκολ του Ντέμη Νικολαίδη με την ΑΕΚ, ανάμεσά τους και πολύ κρίσιμα γκολ σε ντέρμπυ εναντίον Ολυμπιακού και Παναθηναικού. Μερικά κρίσιμα γκολ σε ντέρμπυ ήταν: το γκολ εναντίον του Ολυμπιακού στη Ν. Φιλαδέλφεια στον αγώνα πρωταθλήματος της σεζόν 1996/97 (νίκη της ΑΕΚ με 2-0), το γκολ εναντίον του Ολυμπιακού στο “Καραισκάκης” για τα ημιτελικά του κυπέλλου της ίδιας σεζόν (1996/97) (νίκη της ΑΕΚ με 0-1 και πρόκρισή της στον τελικό), το γκολ εναντίον του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ για το ματς πρωταθλήματος της σεζόν 1997/98 όταν μάλιστα είχε περάσει ως αλλαγή στο παιχνίδι λόγω του ότι προερχόταν από τραυματισμό (νίκη της ΑΕΚ με 0-1), καθώς και το γκολ εναντίον του Παναθηναικού για την ίδια σεζόν (1997/98) στον αγώνα πρωταθλήματος στη Ν. Φιλαδέλφεια (νίκη της ΑΕΚ με 2-1). Το συγκεκριμένο γκολ εναντίον του Παναθηναικού το χαρακτηρίζει ο ίδιος ο Ντέμης ως πιθανότατα το καλύτερο της καριέρας του.
Ένα σημαντικό ευρωπαικό του γκολ, ήταν αυτό εναντίον της “βασίλισσας” Ρεάλ Μαδρίτης, στο ΑΕΚ-Ρεάλ Μαδρίτης 3-3 για το Champions League της περιόδου 2002/03 στη Ν. Φιλαδελφεια (σκόραρε με “γυριστή” κεφαλιά μετά από φάουλ του Βασίλη Τσιάρτα, με τον οποίο έκαναν γενικότερα εξαιρετικό αγωνιστικό δίδυμο).
Από την άλλη μεριά στιγμή που σίγουρα θελει να ξεχάσει, είναι η τεράστια ευκαιρία που έχασε στην Μόσχα, στην ρεβάνς με την Λοκομοτίβ Μόσχας στις 19/3/1998 για τα προημιτελικά του κυπέλλου κυπελλούχων της περίοδου 1997/98 (τελικό σκορ 2-1 και πρόκριση για την Λοκομοτίβ στους 4 τις διοργάνωσης, με την ευκαιρία αυτή να αποδεικνύεται καθοριστική).
Τον Ιούνιο του 1998 έφτασε πολύ κοντά σε μεταγραφή στην Άντερλεχτ, αλλά κατόπιν συνομιλιών του με οργανωμένους οπαδούς, αλλά και την διοίκηση της ομάδας, αποφάσισε τελικά να συνεχίσει στην ΑΕΚ. 5 χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 2003 (κι ενώ λίγους μήνες πιο πριν είχε έντονη κόντρα με τον Μάκη Ψωμιάδη που οδήγησε στην οριστική φυγή Ψωμιάδη από τα διοικητικά της ομάδας), ήρθε όμως η ώρα να αποφασίσει να αφήσει την ΑΕΚ για το ισπανικό πρωτάθλημα και την Ατλέτικο Μαδρίτης όπου, παρά τους τραυματισμούς του, είχε καλή παρουσία για έναν χρόνο στο πλευρό του Φερνάντο Τόρες στην επίθεση της ισπανικής ομάδας.
Το καλοκαίρι του 2004 (και σε ηλικία μόλις 31 ετών) αποφασίζει να σταματήσει το ποδόσφαιρο και σε μια πολύ κρίσιμη διοικητικά περίοδο για την ΑΕΚ, παίρνει σημαντικές πρωτοβουλίες και αναλαμβάνει πρόεδρός της (και ταυτόχρονα αποκτά και κάποιες μετοχές της ΠΑΕ), θέση στην οποία μένει μέχρι το Νοέμβριο του 2008. Η παρουσία του πάντως στην ΑΕΚ ως πρόεδρος της ομάδας θεωρείται αμφιλεγόμενη.
Σήμερα δεν έχει άμεση επαγγελματική σχέση με την ΑΕΚ και το ποδόσφαιρο και ασχολείται με τις επιχειρήσεις του, ενώ από το 2003 είναι παντρεμένος με την γνωστή τραγουδίστρια Δέσποια Βανδή (έχουν και 2 παιδιά).
[wpdevart_youtube]https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=1qGu7-PJPB4[/wpdevart_youtube]