Nikola Malbaša – 2005/2006

Ο Σέρβος αριστερός οπισθοφύλακας γεννήθηκε στο Βελιγράδι στις 12 Σεπτεμβρίου 1977 και πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο στην πατρίδα του και πιο συγκεκριμένα στις Mladost Apatin και Hajduk Kula. Το 2003 τον βρίσκει στην Παρτιζάν Βελιγραδίου της οποίας αποτελεί βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος. Κατακτά το πρωτάθλημα του 2003 και μάλιστα αγωνίζεται στο Champions’ League της επόμενης σεζόν. Κάπου εδώ η διαπλανητική τάξη αποκαταστάθηκε κι αρχίζουν τα ωραία για τον κατά τ’άλλα συμπαθή Νίκολα…

Το καλοκαίρι του 2004 τον βρίσκει στην Τσετσενία (!!!) για λογαριασμό της Τέρεκ Γκρόζνυ. Ο τοπικός φύλαρχος προφανώς κατάλαβε γρήγορα το σφάλμα του και ο Μάλμπασα πραγματοποιεί μηδέν συμμετοχές στο εξωτικό Γκρόζνυ. Ταυτόχρονα και πάντα σύμφωνα με δηλώσεις του δέχεται εκβιασμούς και απειλές κατά της ζωής του για να δεχτεί να φύγει άρον-άρον και χωρίς να πληρωθεί απ’την ομάδα. Πιθανώς η Τσετσενία και το γεμάτο σε ανάλογες επιρροές περιβάλλον της είναι το σημείο-κλειδί που κάνει τον Μάλμπασα να ξεχάσει την όποια τέχνη του ποδοσφαιριστή κατείχε γνωρίζοντας ταυτόχρονα την τέχνη του κατσαπλιά στην οποία μελλοντικά διέπρεψε.

Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην Ξάνθη γίνεται ένας ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ της τοπικής ομάδας και της ΑΕΚ που σημαδεύεται από τον πολύ σοβαρό τραυματισμό του αριστερού μπακ της Ένωσης Σταύρου Τζιωρτζόπουλου, ο οποίος πρακτικά μένει εκτός μέχρι το τέλος της σεζόν. Η Ένωση μένει γυμνή στα αριστερά με τους ανθρώπους της να ψάχνουν εναγωνίως στο μεταγραφικό παζάρι για ποδοσφαιριστές που καλύπτουν τόσο τα αγωνιστικά τους κριτήρια όσο και τη σφιχτή οικονομική πολιτική της ομάδας. Κάπου εδώ έρχεται στη ζωή της ΑΕΚ ο Μάλμπασα…

Υπάρχουν 2 εκδοχές που αιτιολογούν τη συγκεκριμένη επιλογή. Η 1η αφορά τον τότε τεχνικό διευθυντή της ομάδας Ίλια Ίβιτς και το περίφημο σερβικό λόμπυ και θέλει την ΑΕΚ να κάνει το χατίρι σ΄έναν Ορθόδοξο Αδελφό που προσπαθεί να ξεφύγει από τα νύχια των αλλόθρησκων Τατάρων. Η 2η αφορά τον τότε πρόεδρο της ΑΕΚ Ντέμη Νικολαΐδη, ο οποίος ίσως θέλησε να τιμωρήσει προκαταβολικά τον κόσμο για την αδυναμία του να αγοράσει 30000 εισιτήρια διαρκείας έστω μια φορά στα 5 καλοκαίρια διοικητικής παρουσίας του στην ομάδα.

Στο χορτάρι εμφανίζεται ένα δύσμοιρο πλάσμα με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που προδιαθέτουν σε ήρωες ελληνικών ταινιών της δεκαετίας του ’60 όπως ο Βασιλάκης Καΐλας. Θα περάσουν μερικά χρόνια για να ξαναδούμε στην ΑΕΚ ποδοσφαιριστή με τόσα παραπανίσια κιλά και τόσο εμφανές έλλειμμα φυσικής κατάστασης (άξιος διάδοχος του στο συγκεκριμένο τομέα ο Παναγιώτης Λαγός). Με απόγνωση ζωγραφισμένη στο βλέμμα και εικόνα μη ποδοσφαιριστή, ο Μάλμπασα έγραψε τη δική του ιστορία στην ΑΕΚ. Με μόνιμη θέση στο γήπεδο αυτή πίσω από τη μπάλα ή τον επιθετικό που προπορεύεται, αποδεικνύεται παντελώς ανίκανος να ανταπεξέλθει στα αμυντικά του καθήκοντα. Δέχεται πάντως στωικά τις αποδοκιμασίες των οπαδών και δεν δημιουργεί ποτέ πρόβλημα με τη συμπεριφορά του στην ομάδα.

Η επιθετική συνεισφορά είναι όμως εκείνο το κομμάτι του παιχνιδιού του που αναδεικνύει το ταλέντο του ως μεγάλος κωμικός. Παντελώς άτεχνος και ατσούμπαλος, μένει στην ιστορία για τις σέντρες που επιχειρεί κατά ριπάς σε κάθε παιχνίδι χρησιμοποιώντας τεχνική παρόμοια με αυτή της ρίψης οπλοβομβίδας από G3. Πρόκειται ίσως για τη χειρότερη σέντρα που έχει εμφανιστεί ποτέ σε ελληνικό γήπεδο, με σχετικά ανέκδοτα να κυκλοφορούν ακόμα για ανύποπτους διαβατές της Λεωφόρου Κηφισίας και του Σταθμού Ειρήνης που έχουν πέσει θύματα του συγκεκριμένου υπερόπλου.

Η κορυφαία παράσταση που έδωσε ο αγαπητός Νίκολα στα ελληνικά γήπεδα ήταν η εμφάνιση του στην εντός έδρας ήττα με 1-3 από τον ΟΣΦΠ στην αρχή της σεζόν 2005-2006. Το δίδυμο Μάλμπασα-Οκκά θυμίζει έντονα αυτό των Γεωργέα-Τζόρτζεβιτς σε μια ανάλογη εντός έδρας ήττα της σεζόν 2001-2002 και ο αντιπαθέστατος Κύπριος επιθετικός γίνεται από το πουθενά ήρωας κερδίζοντας μόνος του το ματς για τον ΟΣΦΠ κι εξευτελίζοντας κυριολεκτικά το Μάλμπασα με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Υπάρχει ακόμα 1 κοινό σημείο μεταξύ των 2 παιχνιδιών και είναι η απροθυμία του Φερνάντο Σάντος (τεχνικού της Ένωσης και στα 2 ματς) να υποκύψει στις κραυγές απόγνωσης του κόσμου και να αποσύρει το ακραίο του μπακ που διασυρόταν μπροστά στα μάτια του…

Το καλοκαίρι του 2006 έφερε και το τέλος της παρουσίας του Σέρβου στην ΑΕΚ. Συνεχίζει στη γερμανική Koblenz, όπου καταγράφει για 2η φορά στην καριέρα του 0 συμμετοχές σε μια σεζόν. Το 2007 τον βρίσκει στην Κίνα σε κάποια Shandong Luneng. Από κει και πέρα χάνονται τα ίχνη του.

*Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος αθλητής (?) ανήκει στο πάνθεον των χειρότερων ποδοσφαιριστών που έχουν αγωνιστεί με τη φανέλα της ΑΕΚ. Αν συνυπολογίσει κανείς ότι δεν πρόκειται για διάττοντα αστέρα της συγκεκριμένης κατηγορίας εκλεκτών αλλά για κάποιον που κατέγραψε 38 συμμετοχές (!!!) με τη φανέλα της Ένωσης τότε ίσως γίνει κατανοητό το μέγεθος της ψυχικής οδύνης υπό το βάρος της οποίας γράφτηκε το παρόν κείμενο.